ဒီႏွစ္ရဲ႕ ၃၆၆ ေျမာက္ရက္ကို ေနာက္ႏွစ္အျဖစ္ လႊဲေျပာင္းေပးလိုက္ျခင္း

၃၆၅ ခါထက္မကတဲ့
အျဖစ္ေတြ၊ အပ်က္ေတြ
ေပ်ာ္ရြင္မႈေတြ၊ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြ
ၾကင္နာျခင္းေတြ နာက်င္ျခင္းေတြ
ရယ္ေမာျခင္းေတြ၊ ငိုေၾကြးျခင္းေတြ
ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြ၊ ဥပကၡာေတြ
ခ်စ္ျခင္းေတြ၊ မုန္းျခင္းေတြ
ကိုယ္ရင္ဆိုင္ခဲ့ျပီးျပီ။
အခ်ိဳ႕ကို ကိုယ္လႊတ္ခ်ခဲ့တယ္။
(လြတ္က်ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္)
အခ်ိဳ႔ကို ဆက္လက္ထမ္းပိုးရင္း
ကိုယ္ ဒီဘက္ႏွစ္ကို ခုန္ကူးလိုက္တယ္။
မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔ပဲ ေျပာင္းလဲသြားတာပါ။
သိပ္ေတာ့လည္း မထူးခဲ့ပါဘူး။

ကိုေဇ
December 31, 2013 (Tuesday) 12:36PM

တစ္ခါတုန္းက

ေနညိဳျပီဆို ေလကျပိဳလာတယ္
ေဖ့ဘုတ္ကေန မတ္ေဆခ်္႔ေတြပို႔ၾက
ဖုန္းေတြဆက္ၾကနဲ႔
၁၉ လမ္းမွာပဲ ေစာ္အလန္းေလးေတြၾကည့္ရင္း
သြားေဆာ္ရင္ေကာင္းမလား
မသိန္းမွာပဲ ၾကက္ေဂြးေတာက္နဲ႔
သြားေဆာ္ရင္ေကာင္မလား
စိန္သရီးမွာပဲ ေဘာပြဲေလးၾကည့္ရင္း
သြားေဆာ္ရင္ေကာင္မလား
ခန္႔ကိုအိမ္မွာပဲ အင္တာနက္ေလးသံုးရင္း
သြားေဆာ္ရင္ေကာင္မလား..
ဘယ္မွာေဆာ္ေဆာ္
သြားေဆာ္ ကိုယ္ေဆာ္ နဲ႔
တစ္ညတစ္ခါ ေဆာ္ျပီး
အကုန္ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတဲ့ညေတြ
ရွိခဲ့ဘူးတယ္ေလ။

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ကိုေလာကဓံက ၾကည္စယ္လုိ႔
ဘဝတစ္ေကြ႔ေလးမွာ
အခ်စ္ဆိုတာေလးကို
တစ္ခါေလးပဲ ေသာက္လုိက္မိပါတယ္
တစ္ညစာမကလို႔
တစ္ဘဝလံုးစာ မူးယစ္ရီေဝခဲ့ရျပီ ။ . . . ။

.
ကိုေဇ
December 30, 2013 (Monday)
3:03PM

အသဲကြဲျခင္း အတတ္ပညာ

ကၽြန္ေတာ္လည္း အသဲကြဲဖူးတယ္။ ခင္ဗ်ားလည္း အသဲကြဲဖူးတယ္။ အသဲကြဲတယ္ဆိုတာ ရင္ထဲ ပန္းေတြပြင့္သြားသလို ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သိတယ္။

အသဲကြဲတာမွာ အသက္အရြယ္မရွိပါဘူး။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝမွာလည္း အသဲကြဲႏိုင္သလို ေလးဆယ္ေက်ာ္မွလည္း ကြဲခ်င္ ကြဲႏိုင္တာပဲေလ။ အသဲဘာလို႔ကြဲလည္း ဆိုရင္ ခ်စ္မိလို႔ အသဲကြဲတယ္။ ဘာလို႔ခ်စ္မိလည္း ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပုထုစဥ္လူသားေတြ ျဖစ္ျပီး မေရွာင္ႏိုင္လို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ခ်စ္မိမွေတာ့ အႏိုင္အရံႈးဆိုတာလည္း မစဥ္းစားပါနဲ႔။ အခ်စ္ဆိုတာ ျပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွ မဟုတ္တာ။ ခ်စ္မိရင္ ကိုယ္လည္း ျပန္အခ်စ္ခံခ်င္မယ္။ ဒါသဘာဝပဲေလ။ အဲ... ရည္းစားထားမယ္ ဆိုရင္ အၾကီးဆံုးယူရတဲ့ RISK က အသဲကြဲဖို႔ပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔  ခ်စ္တဲ့သူေတြက ျပန္မခ်စ္တဲ့ အခါ အသဲကြဲႏိုင္တယ္။ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ျပီး နားလည္မႈလြဲလို႔ ထားခဲ့ခံရရင္လည္း အသဲကြဲႏိုင္တယ္။. တစ္ခါတစ္ေလ (မိန္းကေလးေတြ) စထားသြားျပီးေတာ့လည္း ကိုယ္က ျပန္ျပီး အသဲကြဲႏိုင္တယ္။ (မိန္းကေလးဆိုတာက သူကို႔စထားသြားခံရမွာ သိပ္ေၾကာက္တာကို… ေရွ႔ဆက္ရင္လည္း မဝံ့မရဲျဖစ္၊ ပိုခံစားရႏိုင္မယ္မွန္း သိတဲ့အခါ ကိုယ္က ထားသြားျပီး အသဲကြဲတတ္ၾကတယ္ေလ) တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ဖက္ပဲ အသဲကြဲတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ႏွစ္ဖက္လံုး အသဲကြဲတတ္ၾကပါတယ္။ 

အသဲကြဲတဲ့အခါ ျဖစ္တတ္တဲ့ လကၡဏာေတြက မေပ်ာ္မရြင္ျဖစ္လာမယ္။ စားခ်င္ ေသာက္ခ်င္စိတ္ေပ်ာက္မယ္။ တစ္မႈိင္မႈိင္ျဖစ္ေနမယ္။ ဘာမွလုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ဘူး။ သူမ်ားအတြဲေတြကို ေတြ႔ရင္ ၾကည္ႏူးသလိုလိုနဲ႔ ဝမ္းနည္းလာတတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အျပင္ပန္းမွာ ဟန္ေဆာင္ေနႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ရင္ထဲမွာေတာ့ ပဒိုင္းသီးေတြ သီးေနမွာ အမွန္ပဲ။

အသဲကြဲျပီးတဲ့အခါ လုပ္တတ္တာေတြက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ေလွ်ာက္လုပ္မိမယ္။ အရက္ေသာက္ခ်င္ ေသာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ႏွိပ္စက္မိလိမ့္မယ္။ အမွတ္တရ ေနရာေလးေတြမွာ ေယာင္တီးေယာင္ေတာင္ နဲ႔သြားေစာင့္မိမယ္။ (အဲအခ်ိန္ အခန္႔မသင့္ရင္ မ်က္ရည္က်မယ္) အသဲကြဲတယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို စိုးရြားတဲ့ ခံစားခ်က္ၾကီးပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ အခ်ိဳ႕ဆို အမုန္းနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ လမ္းခြဲလိုက္တဲ့အခါ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ ျပသနာရွာမိလို႔ အခန္႔မသင့္ရင္ ျပန္အဆင္ေျပႏိုင္တဲ့ အေျခအေနကေန အမုန္းဘက္ လည္း ကူးေျပာင္းသြားတတ္ပါေသးတယ္။

ေယာက္်ားေလးေတြ အရက္ေသာက္တာကေတာ့ ထြက္ေပါက္ရွာတဲ့နည္းအစစ္မဟုတ္ပါဘူး။ မူးရင္ သက္သာမယ္ဆိုတာ အထင္ပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ မူးမွ ေဝဒနာေတြက ပိုဆိုးတာ။ အဲအခ်ိန္ကိုယ္က အရက္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘဲ အရက္က ကိုယ့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္သြားရင္ အမွားပါတတ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ေပ်ာ္မယ္ထင္ရင္ အရက္ေသာက္ပါ။ စိတ္ညစ္ေနလို႔ေတာ့ အရက္မေသာက္ပါနဲ႔။ ပိုျပီးေတာ့ စိတ္ညစ္သြားလိမ့္မယ္။

တစ္ကယ္ေတာ့ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တာေတြက စစ္မွန္တဲ့ ေျဖရွင္းနည္း မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ အဲဒါေတြလုပ္လို႔ ျပန္အဆင္ေျပမွလားဆုိရင္ ပိုဆိုးသြားဖို႔ပဲရွိတယ္။ အသဲကြဲတာဟာ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ ပုစၦာတစ္ပုဒ္ပဲလား။ အဲလိုေတာ့လည္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ သူ႔ကို ေျဖရွင္းလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ေျဖရွင္းနည္းမွားရင္သာ ျပသနာရွိေနႏိုင္တာပါ။

အခ်စ္ဆိုတာမ်ိဳးက စာရြက္အေကာင္းစားေပၚ မွာ ခဲတံခပ္ညံ့ညံ့နဲ႔ ခပ္ဖြဖြ စာေရးမိသလိုပါပဲ။ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုၾကာရင္ မွာ စာရြက္ေပၚက စာေတြ ေပ်ာက္သြားမယ္။ အဲဒီအေပၚ overwrite လုပ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ တစ္ခါထပ္ေပ်ာက္သြားျပီး ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေရးခ်င္ေရးျဖစ္လိမ့္မယ္။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေတာ့ ေစာင့္ရမွာေပါ့။ အဲလိုအလွည့္အေျပာင္းတစ္ခု ၾကားမွာ အသဲကြဲမိ တတ္ၾကတယ္ေလ။ အသဲကြဲလို႔ ဘဝကို နစ္မြန္းခံလိုက္မယ္ဆိုရင္….. အထူးသျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္၊ ႏွစ္ဆယ္စြန္းစ လူငယ္ေတြဟာ ဘဝမွာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္က ရပ္မေနခဲ့ဘူးေလ။ အဲေတာ့ ဒီအတိုင္းေနရင္ ဆံုးရံႈးျခင္းေတြခ်ညး္ပဲ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။ အသဲကြဲျခင္းကို အတတ္ပညာ တစ္ခုလို႔ သေဘာထားၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။

အသဲကြဲတဲ့အခါမွာ အနားမွာ ကိုယ့္ကိုေဖးမႏိုင္မဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ဆီကေန သင္ယူႏိုင္စရာ အမ်ားၾကီးရပါတယ္။ အရင္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံဖို႔လိုတယ္။ ငါ့မွာ ဘာအားနည္းခ်က္ေတြရွိလည္း။ ငါ့မွာ ဘာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြရွိလည္း။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာေတြညာမိထားလည္း။ အဲတာေတြ သိတဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပဳျပင္ယူႏိုင္တာေတြ ရွိတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြဆို သူကျပန္ၾကိဳက္ခ်င္မွျပန္ၾကိဳက္မွာ လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံမွာ ျဖစ္ေပမဲ့… ကိုယ့္ကိုယ္ကို မိန္းမတစ္ေယာက္ အားကိုးႏိုင္ဖို႔၊ ေလးစားခံႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေရွ႔ဆက္ရမယ္ေလ။ မိန္းမေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း သူတို႔ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ပါဘူးတဲ့။ ေသခ်ာတာက ကိုယ့္ဆီသူျပန္မလာေတာင္ ကိုယ္က ေပ်ာ့ညံ့ေနရင္ သူကကိုယ့္ကို ပိုအထင္ေသးသြားျပီး သူလမ္းခြဲတာအရမ္းမွန္တယ္လို႔ေတာင္ ထင္ခ်င္ထင္သြားမွာ။ ရင္ထဲမွာ မုန္တိုင္းတိုက္ေနတာ တိုက္ေနလို႔ရပါတယ္။ အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ကိုယ္လုပ္စရာ ရွိတာလုပ္ေနရဦးမွာပဲေလ။ သူပဲ ျပန္လာလို႔ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ပဲ ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ေနာက္တစ္ေယာက္ေတြ႔ခဲ့လို႔ ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ့္ကို ယံုၾကည္ေအာင္၊ အားကိုးထိုက္ေအာင္၊ ေလးစားေအာင္ ကိုယ္က ရွိေနမွ ေတာ္ရာက်မွာေပါ့။ မိန္းကေလးေတြ အေနနဲ႔ကလည္း မေကာင္းတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အသဲကြဲခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေယာက္်ားတိုင္း မေကာင္းဘူးဆိုတဲ့ အျမင္မ်ိဳး ျဖစ္မသြားဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ ေယာက္်ားေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အတိတ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ တစ္ကယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြက အားလံုးကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မနစ္မြန္းေစဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

ဒီစာကို ေရးခ်င္လို႔သာ ေရးလိုက္တာပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကိုက အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဆရာၾကီးတစ္ဆူေတာ့လည္း မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ရည္းစားလည္း လက္ခ်ိဳးျပီး မရည္ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ ထားခဲ့ဘူးတာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ ျပသနာကို ေတာင္ ေျဖရွင္းဖို႔ မနဲ ၾကိဳးစားေနရတာပါ။ အဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာ အခ်ိဳ႕က လြဲခ်င္လြဲလိမ့္မယ္။ အသဲကြဲတာကို ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလည္း ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က အသည္းကြဲတာကလည္း ကြဲတာ။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္သင့္တာက လည္းလုပ္ကိုလုပ္ရမွာ ဆိုတာ ခြဲျခားျပီး ျမင္သြားတာေလး တစ္ခုပါ။ အသဲကြဲျပီးတဲ့ ေနာက္မွာ သင္ပိုရင့္က်က္သြားဖုိ႔ေတာ့လိုပါတယ္။ လဲက်မသြားပါေစနဲ႔။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ ေနာက္တစ္ၾကိမ္အသဲကြဲတာက ပိုဆိုးပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ အသဲကြဲျခင္းဆီကေန ဘဝေနနည္းေတြ သင္ယူလိုက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။

ကိုေဇ

December 26, 2013 (Thursday) 2:05PM

ပယင္းေရာင္ သို႔ တမ္းခ်င္း

ေအာ္… ေဆာင္းညေတြက ကပိုကရိုနဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္။ ေဆာင္းကေအးေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့အနား ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ (ခ်စ္သူတစ္ေယာက္) အေႏြးဓာတ္ေလးေပးဖို႔ မရွိခဲ့ဘူး။ စိတ္ကူးသာယဥ္ေနတာပါ။ ဒီအရြယ္အထိ ဘယ္ေဆာင္းကာလမွာမွ အနားမွာ ခ်စ္သူရွိခဲ့ဘူးတာမွ မဟုတ္တာ။ ပယင္းေရာင္ကလြဲလို႔ေပါ့။ ခုလိုေဆာင္းညေတြမွာ ပယင္းေရာင္က ကၽြန္ေတာ့ကို အေဖာ္ျပဳေပးခဲ့ဘူးတယ္ေလ။

ပယင္းေရာင္ကို ကၽြန္ေတာ္မခ်စ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၾကိဳက္တယ္။ ဒီထက္ပိုေျပာရရင္ ပယင္းေရာင္ရဲ႕ ရီေဝေဝအထိေတြ႔ေတြကို သေဘာက်တယ္။ ပယင္းေရာင္ရဲ႕ ယုယုယယ အျပဳအစုေတြကို ႏွစ္ခ်ိဳက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ပယင္းေရာင္ အေၾကာင္းေနာေက်ျပီး အကိုင္အတြယ္တတ္တာလည္း ပါလိမ့္မေပါ့။ (ပယင္းေရာင္က အကိုင္အတြယ္ တတ္ဖို႔လိုတယ္ေလ၊ သူ႔ကို အကိုင္အတြယ္မတတ္ရင္ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္။ အခန္႔မသင့္ရင္ ေသတတ္တယ္။ ကိုယ္အကိုင္အတြယ္မတတ္ဘဲ ဒုကၡေရာက္မွ လူေတြက ပယင္းေရာင္ကို အျပစ္ပံုခ်တတ္ေသးတယ္ေလ) ပယင္းေရာင္က ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုမလိုတဲ့ ေန႔ဘက္ေတြဆို အလိုက္တသိ ေရွာင္ေပးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညေနေနညိဳရင္ ပယင္းေရာင္ကို တမ္းတလို႔ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ညေတြ ပယင္းေရာင္နဲ႔ ညစဥ္ရက္စက္ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ဘူးတယ္ေလ။ တစ္ခါတစ္ေလဆို မိုးေတာင္လင္းခဲ့ေရာ…။

ပယင္းေရာင္က အသဲမခြဲတတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက အသဲတစ္ခုလံုးကို စားပစ္ခ်င္တာေလ…။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ မစိုက္ပ်ိဳးခဲ့ဘူးေပမဲ့ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေပါက္မွန္းမသိေပါက္ေနတဲ့ ရင္ထဲက အပင္ေလးက အဖူးေလး ငံုလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိေတာ့ အျမစ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္တြယ္ေနျပီေလ။ ကၽြန္ေတာ္ အဲအခ်ိန္ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္က ပန္းေတြ ပြင့္ေတာ့မယ္ေပါ့… ေမွ်ာ္လင့္ေနလိုက္တာ။ အေပ်ာ္လြန္ျပီး ပယင္းေရာင္ကိုေတာင္ ေမ့ေနခဲ့တယ္ေလ။ ပယင္းေရာင္ရဲ႕ အထိအေတြ႔ အယုအယေတြအားလံုး စိတ္ထဲကေတာင္ ေပ်ာက္ေနတယ္။ အပင္ေလးရဲ႕ အျမစ္ကလည္း ႏွလံုးသားထဲအထိ တြယ္သြားျပီး အဲအခ်ိန္ကစလို႔ မူးယစ္ရီေဝလာလိုက္တာ တစ္ဘဝလံုးစာကို လံုေလာက္သြားတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ . . . ပန္းေတြပြင့္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္း…. ရုတ္တရက္ၾကီး သီးလာတဲ့ အသီးေတြက…. အား….. ခုေတာ့ ဆူးမွာေၾကာက္လုိ႔ စားလိုက္၊ ရူးမွာေၾကာက္လုိ႔ ဆုတ္လိုက္နဲ႔… ဘဝတစ္ခုလံုး ခ်ာခ်ာလည္ခဲ့ျပီေလ။

ပယင္းေရာင္က သဝန္မတိုတတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာမယ္ဆိုလည္း ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳေနမွာပဲ။ အသည္းကို အစားခံႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အရင္လို ႏူးညံ့တဲ့ အထိအေတြ႔ ယုယမႈေတြ ေပးေနဦးမွာ။ ရံဖန္ရံခါ ျပန္သြားခ်င္ေပမဲ့ တစ္ဘဝလံုးစာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေပးခ်င္ဘူးေလ။ သစ္ပင္ေလးက ဒီဘဝတင္မက သံသရာတစ္ခုစာ မူးယစ္ရီေဝမႈေတြ ေပးထားခဲ့ျပီပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္သစ္ပင္ေလးဆီက ဘာေတြပဲ ဖူးပြင့္လာပါေစ။ အဆိပ္သီး သီးခဲ့ရင္လည္း ရဲရဲၾကီးစားမယ္။ ပန္းေတြပြင့္လာခဲ့ရင္လည္း ယုယစြာ နမ္းရႈိက္မယ္။ အဲဒီအပင္ေလး ရွင္သန္ေနရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါျပီ။ သူ႔ကို အျမစ္က ဆြဲႏႈတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အလိုလိုရွင္သန္ေနေပမဲ့ ဒီထက္ပိုျပီး ဖြင့္ထြားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပးေနဦးမွာပဲ။

ပယင္းေရာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို သစၥာေဖာက္လို႔ မစြပ္စြဲခဲ့ပါဘူး။ ပယင္းေရာင္က ဘုရားသခင္ေတြအားလံုးကို လြန္ဆန္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ခ်စ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ . . . ခြင့္ လႊတ္ ပါ ေတာ့ . . . ။

တစ္ခါတစ္ေလ (ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ) မွာ ပယင္းေရာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကို တစ္ဖြဲ႔ လာေရာက္ေပ်ာ္ပါးပါဦးမယ္။ ေမွ်ာ္ေနမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ ပယင္းေရာင္ရယ္။          ။

(October 4, 2010 တုန္းက Khant Ko ေပးခဲ့တဲ့ နာမည္ေလးတစ္ခု ယူသံုးသည္)

ကိုေဇ

December 23, 2013 (Monday) 6:47AM

(စကားတစ္ခြန္းကိုၾကားေယာင္ကာ ဝိုင္တစ္ပုလင္းကိုၾကည့္ရင္း ခံစားမိျခင္း)

ေကာင္းကင္ရဲ႕အေတာင္ပံ

ေကာင္းကင္ရဲ႕အေတာင္ပံ
(For my lovely Honey)

ေမာင္လွမ်ိဳး (ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ)

နီးရက္နဲ႔ ေဝးရတာကိုက

ခ်စ္သူတို႔ရဲ႕

အျဖစ္ဆိုးပါကြယ္။

လမင္းကိုေငးၾကည့္လွ်င္

ခ်စ္သူ႔မ်က္ႏွာလို႔ ထင္ခ်င္စရာ…

တစ္ခါတစ္ခါ

အနီးကပ္ဆံုး ၾကယ္တစ္ပြင့္အျဖစ္

ခ်စ္သူ႔အနားမွာ

လင္းလဲ့ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။

လမိုက္သြားျပန္ရင္ေတာ့

ၾကယ္ပြင့္ေလးလည္း… ေခါင္းငိုက္

ကိုယ့္ကမၻာလည္း

ေမွာင္မိုက္သြားေပါ့ကြယ္။

(၁၉.၆.၉၉)

ေဆြး

ကမ္းႏွင့္အလွမ္းေဝး ရြက္ေလွေလး

ဘယ္ဆီကိုေရာက္ လမ္းလည္းေပ်ာက္

ေလေနာက္လုိက္ေျပး ကမ္အေဝးဆီ

လႈိင္းလံုးေတြၾကား တအားေျပးေလျပီ။

သူလည္းေျပးလႊား ေတာအုပ္ၾကားဝယ္

ဘယ္ကိုျမန္းမည္ မေသခ်ာသည့္

သခင္မပါ ၾကိဳးသားပါ ျဖဴၾကားႏွင့္ေခြး

သူလည္းအေဝး တအားေျပးေလျပီ။

ႏြမ့္မွည့္ရင့္ေျခာက္ သစ္ရြက္တို႔လည္း
ပင္ယံထက္တြင္ သခင္လက္မခံ
ေလအေဝွ႔တြင္ ေျမ၌စံဖို႔

ေျမဆီသို႔ တေဝးလြင့္ေလျပီ။

ထိုသို႔တူစြာ လြမ္းသူမွာလည္း

ခ်စ္သူလက္မခံ ႏြမ္းသည့္ပန္းႏွယ္

ေဝးလြင့္ျပည္ဖို႔ စိတ္လိုရာသို႔

လြင့္ေျမာဖို႔ တအားေဆြးေလျပီ။

ကိုေဇ
(၉၆/၉၇ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္က ေရးျဖစ္ခဲ့တာ)

မာနမဲ့စြာ

ျပက္ရယ္မႈကိုခံရသည့္အခါ
အားငယ္သြားတတ္ေသာ္လည္း

မည္သည့္အခါမွ စိတ္မဆိုးရက္ပါေလ။

အႏိုင္က်င့္မႈကိုခံရသည့္အခါ
ဝမ္းနည္းသြားတတ္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ မနာၾကဥ္းရက္ပါေလ။

တန္ဖိုးမထားမႈကိုခံရသည့္အခါ

မေက်နပ္မႈကိုခံစားရတတ္ေသာ္လည္း

မည္သည့္အခါမွ မျငိဳျငင္ရက္ပါေလ။

စြန္႔ပစ္သြားျခင္းကိုခံရသည့္အခါ

ကၽြမ္းေျမ့ေလာင္ျမိဳက္စြာ ပူပင္ရေသာ္လည္း

မည္သည့္အခါမွ ေမ့ေလ်ာ့၍မရႏိုင္ေလ။

စေတြ႔သည္မွ

ငါသည္သင့္အား
မာနတရားကို ေပးအပ္ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။          ။

ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)

ဆုေတာင္း

ေဝခဲ့တဲ့ေန႔ေတြမွာ
ေၾကြရမဲ့အေၾကာင္း
ခပ္ေရးေရးေတာင္
မေတြးမိခဲ့ပါဘူး။

ေလအေဝွ႔မွာ ေၾကြကာက်
ေျမျပင္ဆီ စံကာျမန္းမွေတာ့
ပင္ျမင့္စံ ေဂၚသဇင္လို
ဘဝင္မွာ ေလမဟပ္ႏိုင္ပါဘူး။

တစ္ယုတစ္ယနဲ႔
ေကာက္ယူကာမနမ္းခဲ့ေတာင္မွ
ရွဴရႈိက္သူရင္ ဘဝင္ခိုက္
ခေရပန္းေလးေတာ့ ျဖစ္ပါရေစ။

ကိုေဇ
December 3, 2013 (Tuesday) 6:24PM

ပလံု

ေရထဲကိုခဲက်သြားတာလည္းၿဖစ္နိင္တယ္....
ေရထဲက ငါးခုန္တက္လာတာလည္း ၿဖစ္နိင္တယ္....
တစ္ေန႔မွာ ငါ႔အထၳဳပၸတၱိကို ငါဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္....
ဘယ္လိုၿဖစ္သြားသလဲမသိဘူး...
“ပလံု”

တာရာမင္းေ၀

(တာရာမင္းေဝေနာက္ဆံုးေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။ ဒီလင္ခ့္ ကေနကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္)

မိတ္ေဆြတစ္ဦးအေၾကာင္း

ဘယ္တစ္ခ်က္ ညာတစ္ခ်က္

အဲေကာင္ေစာက္ခြက္

အားပါးတရ ထိုးလိုက္ခ်င္ေပမဲ့

ဒင္းကေတာ့ အျပံဳးပ်က္မွာမဟုတ္

ငါ့မွာသာ လက္နာၿပီးက်န္ခဲ့မွာ။

အခါးေတြစားရပါမ်ားလို႔

တစ္ဘဝစာခါးပါေတာ့မယ္ဆိုမွ

အခ်ိဳဆိုတဲ့အရာသာအလွည့္အေျပာင္း

စြဲမက္ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ဒင္းကထိုးေကၽြးတယ္။

အခ်ိဳေတြငါ့ကိုလာေၾကြးလို႔

အရာသာေတြ႔ေနျပီဆိုမွ

စားလက္စပန္းကန္ထဲ

ဒင္းကသဲပက္ထည့္တတ္တယ္။

ဒင္းနာမည္ကိုက ကိုေလာကဓံတဲ့

ျမင့္ေနတုန္း တာဝတံ ိသာအထိပို႔တတ္သလို
နိမ့္ေနတုန္းလည္း အဝီဇိအထိ

ေစာင့္ကန္ခ်တတ္တယ္။

လူဆိုတာကလည္း

အေကာင္းပဲၾကိဳက္တတ္တဲ့ သတၱဝါမို႔

ဒင္းမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္

အျပင္တင္မိတာလည္း မဆန္းပါဘူး။

ဒီသံသရာလည္ေနသမွ်

ဒင္းစိုးမိုးခ်ယ္လွယ္သမွ်

မလြတ္ကင္းႏိုင္မွန္းသိမွေတာ့

ရန္သူလိုျဖစ္မဲ့အစား မိတ္ေဆြေတာ္လိုက္ျပီ။

အခ်ိဳပဲစားရစားရ အခါးပဲစားရစားရ

က်ဳပ္လွ်ာကေတာ့ျဖင့္ ထံုသြားျပီ

ဒင္းဆိုးျပီး ျပန္ေကာင္းမဲ့အခ်ိန္

မေသေသးရင္းေစာင့္ေနမယ္

ကဲ… လာခ်င္ရာသာလာခဲ့။        ။

ကိုေဇ

November 30, 2013 (Saturday) 5:28PM

လက္ထပ္ပြဲ

အၾကင္နာဟာ
ဖိတ္စာကို ကမ္းျပီး
တစ္လွမ္းခ်င္း လာေနတယ္။

ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ေတြ မလိုဘူး
ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ေတြ မလိုဘူး
အေဆာင္အေယာင္ေတြ
အေယာင္ေဆာင္ေတြ မလိုပါဘူးကြယ္။

ဟိုပုဂိၢဳလ္ၾကီး စြပ္ေပးမဲ့ပန္းကုန္းမွ မဟုတ္ဘူး
ဟိုကေတာ္ၾကီး စြပ္ေပးမဲ့ လက္စြပ္မွ မဟုတ္ဘူး
ဟိုခမ္းခမ္းနားနား
ဟိုတယ္ခန္းမၾကီးမွ မဟုတ္ပါဘူးကြယ္။

လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ
ဘဝႏွစ္ခု တစ္ခုထဲ ထပ္လိုက္တာ
လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ
အသက္ရွဴသံ တစ္ခုထဲ ထြက္ေတာ့ထာ
ျပီးေတာ့
လက္ထပ္တယ္ဆိုတာ
ႏွစ္ကိုယ္ၾကား နားလည္မႈဘာသာေဗဒနဲ႔
ယံုၾကည္သက္ဝင္စြာ
တိမ္းမူးရူးသြပ္စြာ
ခ်က္မက္ျမတ္ႏိုးစြာ
ကမၻာသစ္တစ္ခုကို ဖန္တီးၾကျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။

ေခလြန္း

မူရင္းလင့္ ဒီမွာ

မွန္ၾကည့္ျဖစ္ေသာအေၾကာင္း

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းၾကီးက

ကိုယ္ငိုေနတဲ့ အခ်ိန္ ေလွာင္ရယ္ျပီး

ကိုယ္ေပ်ာ္တဲ့ အခ်ိန္ မဲ့ျပေနၾကလို႔

မွန္တစ္ခ်ပ္ေဆာင္ထားမိသြားရင္း

မွန္ၾကည့္တဲ့ အေလ့အက်င့္ရလာခဲ့တယ္။



ကိုေဇ
November 28, 2013 (Thursday) 11:42 AM

ကိုေဇ ဒိုတာ မုန္းေသာအေၾကာင္းရင္းမ်ား

ျဖစ္ရပ္(၁)။ ကိုေဇႏွင့္အရမ္းခင္ေသာ ေကာင္ေလးေကာင္မေလး အတြဲတစ္တြဲရွိပါသည္။ ေကာင္ေလးသည္ ေကာင္မေလးအား ခဏခဏ ခ်ိန္းပါသည္။ ခ်ိန္းတိုင္း ေကာင္မေလးမွေစာေရာက္ပါသည္။ ေကာင္ေလးသည္ အျမဲေနာက္က်ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေရာက္မလာတတ္ပါ။ ထိုအခါေကာင္မေလးမွ ေကာင္ေလးရွိတတ္ေသာ ဂိမ္းဆိုင္သို႔လိုက္သြားပါသည္။ ထိုအခါတြင္လည္ ဒိုတာသမားမ်ား၏ ဖရုသ၀ါစစကားမ်ားကိုနားေထာင္ရင္း ထိုင္ေစာင့္ေပးရတတ္ပါသည္။ မတတ္သာသည့္အဆံုး ေကာင္မေလးေနာက္ ေကာင္ေလးပါသြားေသာ အခါ ဆိုင္ထဲတြင္က်န္ခဲ့ေသာ သေကာင့္သားမ်ားမွ မၾကားတၾကား ေစာင္းေျမာင္းပုတ္ခတ္ ေျပာဆိုတတ္ပါသည္။ ၾကာေသာအခါေကာင္မေလးတြင္ ညညး္ခံႏိုင္မႈ ကုန္ဆံုးသြားေသာအခါ ေကာင္ေလး ကိုျဖတ္ပစ္လိုက္ပါသည္။

ျဖစ္ရပ္(၂)။ ထိုအတြဲကဲ့သို႔ေနာက္တစ္တြဲရွိပါသည္။ ထိုေကာင္ေလး သည္ အေပၚမွေကာင္ေလးေလာက္ေတာ့မဆိုးပါ။ ေကာင္မေလးသည္ အလုပ္ရႈပ္ေသာေၾကာင့္သိပ္လည္းမေတြ႔ျဖစ္ပါ။ သူသည္ ေန႔႔မွန္းညမွန္းမသိဒိုတာခုတ္ပါသည္။ သူေကာင္မေလးေမြးေန႔ကိုေမ့သြားပါသည္။ ေကာင္မေလးက ၾကိဳေျပာထားရက္ႏွင့္ညဘက္ဒိုတာခုတ္ အိပ္ေပ်ာ္ပီး ေန႔စြဲေမ့ပီး ေမ့သြားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေကာင္မေလးလံုး၀ခြင့္မလႊတ္ပါ. ခြင့္လႊတ္စရာအေၾကာင္းလည္းမရွိပါ။ ေကာင္မေလးမ်ား ေမြးေန႔ကဲ့သို႔ေန႔မ်ားကိုတန္ဖိုးထားတတ္မွန္း ေကာင္ေလးမ်ားသိသင့္ပါသည္။

ျဖစ္ရပ္(၃)။ ေကာင္မေလးသည္ ေအာ္ဇီတြင္ေက်ာင္းတက္ေနပါသည္။ သူရန္ကုန္ျပန္ျဖစ္ဖို႔ေသခ်ာမေသခ်ာ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေသခ်ာသြားေသာေန႔တြင္ သူ႔ေကာင္ေလးကိုဂ်ီေတာ့တြင္ေတြ႔သျဖင့္ ၀မ္းသာအားရလွမ္းေခၚ၍ ေျပာျပလိုက္ပါသည္။ ၂နာရီအတြင္း ေကာင္ေလးထံမွ ဘာမွျပန္ျခင္းမရွိပါ။ ေကာင္မေလးစိတ္တို၍ ကိုေဇအားတိုင္ပါသည္။ ၂နာ၇ီခြဲေလာက္ၾကာမွ ထိုေကာင္ေလးတက္လာပါသည္။ ဒိုတာခုတ္ေနလို႔ခနေစာင့္ပါဟုသာ ေျပာသြားပါသည္။ ေကာင္မေလးအားေခ်ာ့ျခင္းလည္းမရွိပါ. ကိုေဇ ထိုေကာင္ေလး၏ေကာင္းေၾကာင္းမ်ားကို ေကာင္မေလးအားမ်ားစြာေျပာျပေပးဘူးပါသည္။ သို႔ေသာ္......

ျဖစ္ရပ္(၄)။ တစ္ေန႔ကိုေဇinbox ထဲသို႔မေတြ႔တာၾကာပီျဖစ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမွအိမ္လာမည္ဟူေသာ ေမးတစ္ေစာင္ကို အခ်ိန္နီးမွကပ္ရပါသည္။ ထိုေန႔တြင္ ကိုေဇအေရးတစ္ၾကီးကိစၥျုဖင့္ အျပင္သြားစရာရွိပါသည္. သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းကိုေတြ႔ခ်င္သျဖင့္ ထိုင္ေစာင့္ေနပါသည္. ေန႔လည္ ၁၂နာရီ အိမ္တြင္ထမင္းပါစားမည္ဟု ေျပာထားေသာသူငယ္ခ်င္းသည္ ညေန၄နာရီအထိ ျပန္မလာပါ။ ကိုေဇသည္ သူငယ္ခ်င္း၀က္သားၾကိဳက္မွန္းသိသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မစားေပးမဲ့ ခ်က္ထားပါသည္။ ေနာက္ေန႔ညမွ offline msg တစ္ေစာင္ရပါသည္. ခ်ိန္းပြဲျဖစ္လို႔ ေစာရီးတဲ့။ ကိုေဇတြင္လည္း ဒိုတာထက္အေရးတစ္ၾကီးကိစၥမ်ားရွိတတ္ပါသည္။

ျဖစ္ရပ္(၅)။ ကိုေဇအုတ္က်င္းတြင္ေနပါသည္. စမ္းေခ်ာင္းတြင္ကိုေဇအရမ္းခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ မိုးရြာေနေသာ တစ္ညေနတြင္ အြန္လိုင္းတြင္ကိုေဇႏွႈင့္ထိုသူငယ္ခ်င္းေတြ႔ရာ သူမွ ေျပာစရာရွိသျဖင့္ သူ႔ဆီၤလာရန္ေျပာပါသည္။ မိုးရြာထဲတြင္ကိုေဇအေရာက္သြားပါသည္။ သူ႔ခ်ိန္းေသာေနရာမွာ ေျမနီကုန္းမွေတာ္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ရပါေသးသည္။ ေတြ႔ရံုရွိ၍ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရံုရွိေသး ထိုသူငယ္ခ်င္း၏ ဂိမ္းေဆာ့ေဖာ္မ်ားမွ ပြဲရွိ၍ ဆိုပီးလာေခၚပါသည္။ ကိုေဇအားရွိသည္ဟုပင္သေဘာမထားပါ။ အလြန္ရိုင္းျပေသာအမူအရာမ်ားျဖင့္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုေဇသူငယ္ခ်င္းသည္လည္း ကိုေဇကိုေခၚထားေပးမဲ့ ထိုယဥ္ေက်းမႈမရွိေသာသူမ်ား ေခၚရာသို႔လိုက္သြားပါသည္။ ေစာရီးလို႔ေျပာေပမဲ့ ကိုေဇသည္ စမ္းေခ်ာင္းသို႔ ဒိုတာဟူေသာအသံၾကားလွ်င္လံုး၀ေျခဦးလွည့္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။

ျဖစ္ရပ္ (၆)။ ကိုေဇသံုးေနၾကအင္တာနက္ဆိုင္တြင္ အတူတူသံုေဖာ္သံုးဖက္ အ၇မ္းခင္ေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ ထိုေကာင္မေလးအား propose လုပ္ထားေသာသူတစ္ေယာက္ရွိပါသည္။ တစ္ေန႔ ေဘးခ်င္ယွဥ္သံုးေနခိုက္ ထိုေကာင္မေလးအား ေကာင္ေလးမွ ဂ်ီေတာ့ေခၚ၍စကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ကိုေဇသံုး၍ ပီးပီျဖစ္သျဖင့္ ဘာေတြေျပာေနလည္း ဆိုပီး MIC တစ္ဖက္ယူ၍ စပ္စုပါသည္။ ဘယ္လိုမွမေမွ်ာ္လင့္ထားေသာစကားတစ္ခြန္းၾကားခဲ့ရပါသည္။ "!@#$%^& မင္းေစာက္ေကာင္မက အေရးၾကီးလား ပြဲကအေရးၾကီးလား !@#$%^&*' မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္းကိုဆဲဆိုေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုေကာင္ေလးသည္ေကာင္မေလးအားခန ဆိုပီး ဂ်ီေတာ့ခ်သြားပါသည္။ ကိုေဇသည္ ေကာင္မေလဂ်ီေတာ့မွေန၍ ထိုသေကာင့္သားထံ စာတစ္ေၾကာင္းရိုက္ခဲ့ပါသည္။ ဒိုတာမျဖတ္မခ်င္းငါကိုဘာမွလာမေျပာနဲ႔ ဆိုႈ၍ block ခဲ့ပါသည္။ တစ္ကယ္ဆိုမိမိ ခ်စ္ခြင့္ပန္ထားေသာ မိန္းကေလးကို ထိုထက္ပို၍ေလးစားသင့္ပါသည္။ ထိုသေကာင့္သား သာအနားရွိပါက ေစာက္ခြက္ကို ၄ ၅ ခ်က္ဆင့္ရိုက္မိမည္လားမေျပာတတ္ပါ။

အထက္ပါျဖစ္ရပ္မ်ားအျပင္ ကိုေဇစိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ရေသာကိစၥလည္း မ်ားစြာရွိပါသည္။ ကိုေဇအ၇မ္းခင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ညီေလးမ်ားလည္းရွိပါသည္. ဘာမွမေျပာပါ။ သို႔ေသာ္ကိုေဇအားလည္း ဒိုတာနဲ႔ပါတ္သတ္၍ ဘာမွလာမေျပာပါနဲ႔။ ကိုေဇညီမေလးမ်ားအားလည္း လာ၍မစည္းရံုးပါႏွႈင့္။ ကိုေဇညီမေလးမ်ားအားေျပာဆိုေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ဘာမွ၀င္၍ မစြက္ဖက္ပါႏွင့္။ ကိုေဇခ်စ္ေသာညီမေလးမ်ား ဒိုသာသမားမ်ားေၾကာင့္မ်က္ရည္က်မည္ကိုမျမင္ခ်င္ပါ။ ၾကိဳတင္၍ကာကြယ္ထားပါသည္။ ဒိုတာေဆာ့မည္ ဆုိလွ်င္ညီမေလးမ်ားကို လာ၍မပါတ္သတ္ပါနဲ႔။ (စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ေဆာ့ေသာသူ အခ်ိဳ႔ကိုမဆိုလိုပါ၊) ကိုေဇညီမေလးမ်ားအား ေန႔မွန္းညမွန္းမသိ၊ အခ်ိန္မေလးစားေသာ ဒိုတာသမားမ်ားႏွင့္လံုး၀သေဘာမတူုပါ။ မဆိုင္သူမ်ားဘာမွတ္ခ်က္မွလာမေပးပါႏွင့္.။ ညီမေလးမ်ား ႏွင့္ ညီေလးအခ်ိဳ႔အားေျပာျပေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုေဇကို ဒိုတာအေၾကာင္းဘာမွလာမေျပာပါႏွင့္။ ကိုေဇ ဒိုတာအရမ္းမုန္းပါသည္။

ကိုေဇ
July 20, 2010

(အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ေပါက္ကြဲျပီး Facebook မွာ ေရးျဖစ္သြားတာ... ခုမွ သတိတရ ျပန္တင္လိုက္တာ.. ကြန္႔မန္႔ေတြပါ ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီမွာကလစ္ )

ထာဝရ

ပြင့္လွ်င္လည္းနမ္း

ႏြမ္းလွ်င္လည္းေကာက္

ေျခာက္လွ်င္လည္းသိမ္း

တိမ္းညြတ္တြယ္မက္

သည္တစ္သက္မွာ

တစ္ပြင့္သာေလ

စြဲလမ္းေနမည္

ေဝေဝေၾကြေၾကြ ျမတ္ႏိုး၏...။


ေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)

ခ်စ္သူ

တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ တိမ္ညိဳေတြအံု႔မႈိင္းလွ်င္
တစ္ေယာက္က အလင္းေရာင္ယူေဆာင္ေပးသည္

ထို႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူဟု ေခၚသည္။

တစ္ေယာက္က ယံုၾကည္မႈေတြေပးလွ်င္

တစ္ေယာက္က နားလည္မႈေတြေပးသည္

ထို႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူဟု ေခၚသည္။

တစ္ေယာက္ကမတူတာေတြ ညွိဖို႔ၾကိဳးစားလွ်င္

တစ္ေယာက္က တူညီမႈေတြခိုင္ျမဲေစသည္

ထုိ႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူဟု ေခၚသည္။

တစ္ေယာက္က စိတ္ေကာက္လွ်င္

တစ္ေယာက္က ျပန္ေခ်ာ့သည္

ထို႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူဟု ေခၚသည္။

တစ္ေယာက္က ျမတ္ႏိုးစြာခ်စ္လွ်င္

တစ္ေယာက္က ယုယစြာအခ်စ္ခံသည္

ထို႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူဟု ေခၚသည္။

တစ္ေယာက္က ဂရုစိုက္လွ်င္

တစ္ေယာက္က ေႏြးေထြးလံုျခံဳၾကည္ႏူးသည္

ထို႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူဟု ေခၚသည္။

တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ လူျခင္းေဝးေနလွ်င္

တစ္ေယာက္ႏွလံုးသားထဲ တစ္ေယာက္အျမဲရွိသည္

ထုိ႔ေၾကာင့္ခ်စ္သူဟု ေခၚသည္။

ကိုေဇ

November 11, 2013 (Monday) 1:32AM

အိပ္မက္

ပံုရိပ္မ်ားက ေဝဝါးဝါး
ျဖစ္ရပ္မ်ားက မျပတ္သား

ဖမ္းဆုတ္ကိုင္၍လည္း မရ

ေကာင္းခန္းေရာက္စဥ္လန္႔ႏိုး
ဆိုးခန္းေရာက္လည္း တစ္ခန္းရပ္

ျပီးေတာ့ တစ္သသက်န္

မိုးလင္းတဲ့အခါ အားလံုးေပ်ာက္ကြယ္သြား။           ။

ကိုေဇ

Nov 2 2013 (Saturday) 5:53PM
(ရန္ကုန္-ပခုကၠဴကားေပၚ ေညာင္ဦးျမိဳ႕အနီး)

ထီထိုးျခင္း

တစ္သက္တာ ျဖစ္မလာသမွ်

တစ္လစာ စိတ္ကူးယဥ္ႏိုင္ဖို႔

လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ဖိုး

ငါရင္းခဲ့တယ္။            ။


ကိုေဇ
October 31, 2013 (Thursday)

ဓာတ္ပံု

အခ်ိဳ႕က ေရာက္ဖူးခဲ့တဲ့ေနရာေတြအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က ရခဲ့ဖူးတဲ့အမွတ္တရေတြအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က သဘာဝရဲ႕ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က သတင္းထူးေတြအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က အတင္းေျပာဖို႔သက္သက္အတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က သမိုင္းကိုေဖာ္ျပဖို႔အတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က ဆုတံဆိပ္ေတြအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြျဖစ္လာဖို႔အတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က နာက်င္မႈေတြျဖစ္လာဖို႔အတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က (ေကာင္မေလးအမ်ားစုက) သူတို႔ရဲ႕ အလွအပအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က ဝါသနာအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က စီးပြားေရးအတြက္ မွတ္တမ္း
အခ်ိဳ႕က မိမိျဖစ္တည္မႈကိုျပဖို႔အတြက္ မွတ္တမ္း

ဘာလိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွစ္ျပီးတာနဲ႔
အဲဒီမွတ္တမ္းေတြက အတိတ္အျဖစ္က်န္ခဲ့ျပီ။


ကိုေဇ
October 23, 2013 (Wednesday) 1:25AM

တိမ္ျပာျပာေန႔တစ္ေန႔ တနဂၤေႏြမွာကြယ္ မဂၤလာပြဲေလး က်င္းပေနပါတယ္

လူၾကီးတစ္မ်ိဳးက ပန္းကံုးစြပ္ပါ
လူၾကီးတစ္မ်ိဳးက လက္စြပ္လဲေပးပါ
လူၾကီးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေရွ႔ဆံုးမွာေနရာေပးပါ
ကၽြန္ေတာ္ကၽြန္မတို႔ ဆင္းလာတာကို ထိုင္ေစာင့္ပါ
ၾသဘာေလေၾကာျပတ္မွ လက္ခုပ္တီးပါ
စားခ်င္တာေလးေတြ "ပဲ" ေပးျပီးမွစားပါ
ဝိုင္းထဲမွာမသိလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျပံဳးၾကပါ
ကိုယ့္မွမရွိလည္း ေခ်းငွားျပီး ဝတ္ခဲ့ပါ
လက္ဖြဲ႔ေလးေတြ လွလွထုတ္ခဲ့ပါ
ကားအေကာင္းစားၾကီး ငွားထားျပီး ပန္းေတြတပ္ထားပါ
ေဟာဒီမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္မယ္ ျပံဳးျပံဳးေလးေနပါ။

ေျမမႈန္လြင္

ေမြးရာပါအေၾကြး (သို႔မဟုတ္) ေသျခင္း

ေသျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဘဝမွာပထမဆံုး ခံစားမႈ… ျပန္ေတြးၾကည့္မိေတာ့ ေရးေတးေတးေလးပဲ မွတ္မိေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သံုးႏွစ္သားေလာက္တုန္းကေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ေမၿမိဳ႕မွာ။ ကၽြန္ေတာ့္အဖိုး (အေဖရဲ႕အေဖ) ဆံုးလို႔ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစု (အေဖ၊အေမ၊ကၽြန္ေတာ္) တို႔ အဖိုးဆံုးတဲ့ မလႈိင္ၿမိဳ႕ကို လိုက္သြားၾကတယ္။ အဖိုးေပမဲ့ အေနစိမ္းတယ္။ ေသခ်ာတာတစ္ခုက ခုခ်ိန္ျပန္ေတြးလည္း ဘာမွမခံစားရသလို အဲဒီတုန္းကလည္း ဘာမွေထြေထြထူးထူး မခံစားရေလာက္ပါဘူး။ ကေလးပီပီ ေပ်ာ္လို႔ရႊင္လို႔ပဲေနမွာေပါ့။ ခံစားရတာက အဖိုးရက္လည္ျပီး အျပန္မွာဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္မိသားစုလံုး ခရီးထြက္မွာ မို႔လို႔ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ တယ္ရီယာေခြးေလး ဂ်င္ဘေရာင္းကို ေမၿမိဳ႔ဂ်ီအီးတပ္ထဲက ရဲေဘာ္ေတြဆီမွာ အပ္ထားခဲ့ရတာေလ။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဂ်င္ဘေရာင္းမရွိေတာ့ဘူး။ အဆိပ္မိလို႔ ေသသြားျပီတဲ့။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုတာ ခုခ်ိန္ထိ ျပန္ခံစားလုိ႔ ရေနတုန္းပဲ။ ဂ်င္ဘေရာင္းဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေဆာ့ေဖာ္ေဆာ့ဖက္ေလ။ ညအိပ္ရင္ တစ္အိပ္ယာထဲ အတူတူအိပ္တဲ့ေခြးေလး။ ခုခ်ိန္ထိ အေမဆိုေျပာတုန္း။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္ေခ်ာ့ခဲ့ရတာတဲ့။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကေလးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္က စစ္မွန္ပါတယ္။ လူရယ္၊ ေခြးရယ္ မရွိဘူး။ ကိုယ္သံေယာဇဥ္တြယ္တဲ့ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို ႏွေျမာတယ္။ ဆံုးသြားတဲ့ အဖိုးကျပန္မွ မရွင္ေတာ့တာ။ သူ႔အသုဘသာ မသြားခဲ့ရင္ ဂ်င္ဘေရာင္းလည္း ေသခ်င္မွ ေသမွာ။ အဲလိုဆို သံုးႏွစ္သားေလး ကၽြန္ေတာ္လည္း ဝမ္းနည္းေၾကကြဲရမွာ မဟုတ္ဘူးေပါ့။

လူအပါအဝင္ သတၱဝါတိုင္ဟာ ေမြးလာကတည္းက တစ္ေန႔က်ိန္းေသ ျပန္ဆပ္ရမဲ့ အေၾကြးတစ္ခုတင္ခဲ့တယ္။ ဘယ္လိုဘာေၾကာင့္ ေမြးလာခဲ့တယ္ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈအလိုက္ ဝိဝါဒကြဲျပားေနဆဲေပါ့။ တင္ေနတဲ့ အေၾကြးကို ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ ျပန္ျပီးဆပ္ရမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ ေအာ္ အေၾကြးရွင္နာမည္က ကိုေသမင္းတဲ့။ သူက တစ္ခုပဲေတာင္းတယ္။ အသက္တစ္ခုတည္းပါပဲ။

ဒါေပမဲ့ သူကအသက္ကိုလည္းယူသြားလုိက္ေရာ က်န္ခဲ့တဲ့ ခႏၱာကိုယ္ၾကီးက ယိုယြင္းပ်က္စီးျပီး ဘာမွသံုးလို႔မရေတာ့ဘူးခင္ဗ်။ ျပီးေတာ့ ကိုေသမင္ယူသြားတဲ့ အသက္နဲ႔ပတ္သက္ျပီးလည္း ဝိဝါဒကြဲျပားဆဲပဲဗ်။ အသိဥာဏ္အျမင့္ဆံုး လူေတြသာ ေလွ်ာက္စဥ္းစားၾကတာပါ။ က်န္တိရိစၦာန္ေတြကေတာ့ ဘာသိမွာလည္း။ အသိဥာဏ္ေတြကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုေတာ့ ယံုၾကည္မႈေတြကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ေနာ္။ လူဆိုတဲ့ သတၱဝါေတြက ကိုေသမင္းကို အေၾကြးမေပးခ်င္ဘဲ ေပးေနရတာေလ။ သူတို႔ေပးလိုက္ရတဲ့ အေၾကြးဘာဆက္ျဖစ္မွာလည္းဆိုတာ ဟိုးေရွးပေဝသတီကတည္းက စဥ္းစားၾကမွာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဘာသာတရားေတြကို ကိုးကြယ္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ကယ္ဟုတ္မဟုတ္ သူတို႔မသိၾကေပမဲ့ ကိုေသမင္းေတာင္းေတာင္း သြားတဲ့ အေၾကြးဟာ ဒီလိုဒီလို ျဖစ္သြားပါတယ္ဆိုတာကို သူတုိ႔အေၾကြးမေပးရေသးခင္မွာ ယံုၾကည္ေနခ်င္ၾကတယ္ေလ။ ဒီထက္ပိုစဥ္းစားလိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားေတြ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြကို မ်ိဳးေစ့ခ်ေပးခဲ့တဲ့ ဘုရားေတြ၊ တမာန္ေတာ္ေတြ ကိုယ္တိုင္ ကိုေသမင္းကို အေၾကြးေပးခဲ့ရတာပါပဲဗ်ာ။

ကဲ လူတစ္ေယာက္ေသသြားပါျပီဆိုပါေတာ့… သူဘာက်န္ခဲ့လည္း…။ နာမည္လား? စည္းစိမ္ေတြလား? ပညာေတြလား? အေၾကြးေတြလား? ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲေတာ့ ေသသြားပါျပီဆိုမွေတာ့ ဘာမွမက်န္ခဲ့ဘူးလို႔ပဲ ယူဆတယ္။ ခႏၱာကိုယ္လည္း ပ်က္စီး ဝိညာဥ္လည္းပ်က္သံုးသြားမွေတာ့ ဒီထက္ပိုျပီးဘာမ်ားက်န္ခဲ့စရာ ရွိေသးလို႔တုန္း။ အကုန္ထားခဲ့ရမွာပဲ မဟုတ္လား။ မေသေသးဘဲ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့တဲ့သူေတြသာ သူကိုေသမင္းေခၚေတာ့ ထားခဲ့ရတဲ့ ရုပ္ဝတၳဳေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဥာဏစြမ္းအားနဲ႔ ဖန္တီးခဲ့တာေတြအေပၚမွာ တက္မက္ေနၾကတာပါ။ အဲေတာ့လည္း ေသရင္ဘာက်န္ခဲ့မွာလည္းဆိုတာ ကိုယ္စဥ္းစားစရာ ကိစၥမဟုတ္ဘူးလို႔ ျမင္မိတယ္။ ဘာမွမက်န္ခဲ့ဘူးဆုိရင္… ဘာမ်ားပါသြားမွာလညး္…။ အဲဒါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လညး္ က်ိန္းေသ ေျပာမျပတတ္ဘူး…။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈက တူခ်င္မွ တူမွာေလ။

ေသတယ္ဆိုတဲ့စကားကလည္း ေျပာလို႔သာ လြယ္တာ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီးက်ယ္တဲ့ အလုပ္ဗ်။ ျဖစ္သြားရင္လည္း တစ္ကယ့္ကို လြယ္လြယ္ေလးပဲ။ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး။ လူဆိုတာေသဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုေတာ့ လိုတယ္ ေလ။

လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ လုပ္ဖို႔က အဓိကအားျဖင့္ ၂ မ်ိဳးပဲရွိပါတယ္။ ရွင္ဖို႔အတြက္ လုပ္တဲ့အလုပ္နဲ႔ ေသဖို႔အတြက္လုပ္တဲ့ အလုပ္ဆိုျပီး။ ေသခ်ာစီစစ္လိုက္ရင္ အဲ၂မ်ိဳးထက္ ပိုမရွိပါဘူး။ လူတိုင္း ရွင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ မ်ိဳးစံုလုပ္ေနၾကတာပဲေလ။ အခ်ိဳ႕က ေသဖို႔အတြက္ ဘာလုပ္ရမွန္းသိတယ္။ အခ်ိဳ႕က မသိဘူး။ ဒီေလာက္ပါပဲ။ 

ခင္ဗ်ားဘယ္လိုပဲ ရွင္လာလာ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ေမြးရာပါအေၾကြး (သို႔မဟုတ္) ေသျခင္းအတြက္ကေတာ့ စိတ္ပူေနရဦးမွာပဲ။ ခင္ဗ်ားမွာ မေသေအာင္လုပ္ဖို႔ အေျဖမရွိဘူး။ ေသကိုေသရမွာ။ ရွင္ေနတုန္း ေသဖို႔အတြက္ စိတ္ေသာကလည္း မျဖစ္ခ်င္ဘူးဆိုရင္ အေျဖက တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ဗ်။ ဘာသာတစ္ခုခုကို အႏွစ္သာရနားလည္ေအာင္ (မိရိုးဖလာမဟုတ္ဘဲ) ၾကိဳးစားျပီး ကိုးကြယ္လိုက္။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ကိုးကြယ္လိုက္။ အဲဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အေၾကြးေပးရဲသြားပါလိမ့္မယ္။

ကိုေဇ

October 18, 2013 (Friday) 11:00AM

( October 12,2013 ေမြးေန႔မတိုင္ခင္တစ္ရက္မွာ ေရးဖို႔ စဥ္းစားမိျပီး အစပ်ိဳးထားတာ၊ ခုမွ အေၾကာင္းတစ္ခု တိုက္ဆိုင္လို႔ အဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္) 

ပထမတစ္ခါ ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေသျခင္းအက္ေဆးတစ္ခု ဖတ္ခ်င္ရင္ ဒီမွာကလစ္

ေဇတစ္ခြက္ေလာက္

ကမၻာၾကီးနဲ႔ဘယ္လိုေတြ႔မလည္း
အေမ့ဝမ္းၾကာတိုက္ထဲကေန
ရုန္းကန္တိုးထြက္လာခဲ့ရ
နာမည္တစ္ခုအေခၚခံရတယ္
အေပ်ာ္လြန္ေန႔ေတြရွိသလို
အငိုမ်ားတဲ့ ညခါးခါးေတြရွိတယ္
ေမတၱာတရားရက္စက္မႈနဲ႔
အမွားအမွန္ လူဆန္ဖို႔
အေမရဲ႕ ႏို႔ရည္စြမ္းအား
ကမၻာေျမၾကီးေပၚမွာ ရွင္သန္ေမာင္းႏွင္ခဲ့ရတဲ့
ႏွစ္ကာလေတြ
ခလုတ္ကန္သင္းေတြမ်ားမ်ား
ဒုကၡပ်ားရည္ခ်ိဳခ်ိဳ
ဓားသြားေပၚက ကံတရားလွလွ
နာက်င္ရတယ္ ၾကင္နာရတယ္...
ျပင္မရတဲ့ အသက္ေတြ
တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္ထပ္ၾကီး
ဘဝဟာ အျမည္းရတဲ့ ဟာလဝါ မဟုတ္ခဲ့ေတာ့
ေဇတစ္ခြက္ေလာက္နဲ႔
ကိုယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့ရတဲ့ ေဝဒနာေတြ
ျမဴခိုးေတြလင္းသြားတဲ့ မနက္မွာ
ကိုယ္တစ္ႏွစ္ထပ္ၾကီးျပင္းရျပန္ျပီ။              ။

မိုးလိႈင္ည

(ကိုယ့္ရဲ႕ ၃၂ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ မိုးလႈိင္ည ေပးခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ ကဗ်ာလက္ေဆာင္...)

မိုဘိုင္းဖုန္း၊ အင္တာနက္ ႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး Vs အာရံုငါးပါး

သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ မတိုင္ခင္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ အင္တာနက္ ဆိုတာ ဘာလည္း မသိဘူး။ ဆယ္လူလာဆိုတဲ့ ဖုန္းေတြကလည္း အင္မတိ အင္မတန္ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးၾကီးေတြပဲ ကိုင္ၾကတာေလ။ ဆယ္လူလာတစ္လံုးက ဆန္နီပစ္ကပ္ကားတစ္စီးထက္ တန္ဖိုးၾကီးေနတာကို။ ၂၀၀၃ ေလာက္ကစလို႔ အင္တာနက္က တစ္ေန႔တစ္ျခား ေခတ္စားလာခဲ့သလို ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖုန္းကိုင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ မိုဘိုင္းဖုန္း၊ အင္တာနက္ မတြင္က်ယ္ခင္ အေျခအေန က ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေတြနဲ႔ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနက ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေတြကို ဘယ္လိုကြာျခားသြားလည္းဆိုတာကို ယွဥ္ၾကည့္မိလိုက္တယ္။

ပထမဆံုး သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းၾကားက အခ်ိန္းအခ်က္ ကိစၥေလးေတြကို သတိထားၾကည့္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဟိုးအရင္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုဖို႔ ခ်ိန္းၾကရင္ တစ္ပါတ္ေလာက္အလိုကတည္းက ဘယ္ေန႔ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွ အတိအက်ေတြ႔မယ္ဆိုျပီး ခ်ိန္းဆိုၾကတယ္။ ၾကားထဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လညး္ ျပန္မေတြ႔ျဖစ္ၾကတာမ်ားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲလိုခ်ိန္းျပီးရင္ ဘယ္သူမွ ေနာက္မက်ဘူး။ အခ်ိန္အတိအက်နဲ႔ ဆံုမွတ္ကိုေရာက္ေအာင္လာၾကတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာမွ အခက္အခဲ မရွိၾကပါဘူး။ ခုေခတ္ေရာက္ေတာ့ ခ်ိန္းတဲ့အခါ ေနရာကို အတိအက် မခ်ိန္းၾကေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္လည္း မတိက်က်ေတာ့ဘူး။ အဲနားေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ကြာဆိုတဲ့ စကားက အစားထိုးဝင္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီမွာ ျပသနာက စတာပဲ။ ဆက္သြယ္ေရးက လူၾကီးမင္းေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ ဘာညာကြိကြ ေျပာတဲ့ မိန္းမနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါမ်ိဳးဆို ျပသနာကတက္ေရာ။ ဒီထက္ဆိုးတာက ကၽြန္ေတာ္လို ဟန္းဖုန္းမရွိတဲ့ ငမြဲခဗ်ာ အဲလိုေနရာေတြေရာက္သြားရင္ ဆက္စရာ PCO ဖုန္းမရွိလို႔ လည္း ျပသနာကတက္တတ္တယ္ဗ်၊ ဥပမာ တစ္ခုေျပာရရင္ နယူးရီးယားညတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္ညီတစ္ေယာက္ အိမ္ကိုသြားဖို႔ အေၾကာင္းေပၚလာတယ္။ သူ႔အိမ္က အင္းစိန္ မညက ဘက္မွာ။ သူကၽြန္ေတာ့္ကို လိပ္စာမေပးလိုက္ဘူး။ ထိပ္ေရာက္ရင္ ဖုန္းဆက္လုိက္၊ လာေခၚမယ္တဲ့။ သူေျပာတဲ့ ထိပ္ေတာ့ေရာက္ပါတယ္။ ခက္တာက နယူးရီးယားျဖစ္ေနေတာ့ ဆိုင္ေတြ အကုန္ပိတ္လို႔.. ဆက္စရာဖုန္းမရွိဘူး.. ဒါနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ အင္းစိန္ေဆးရံုဘက္ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကမရွက္တတ္လို႔သာေပါ့။ ဆက္စရာဖုန္းမရွိေပမဲ့ စတိုးဆိုင္တစ္ခုက အန္တီၾကီးကို အကူအညီေတာင္းျပီး သူ႔ဖုန္းနဲ႔ ဆက္လိုက္တာ အဆင္ေျပသြားလုိ႔ေပါ့။ အဲေနာက္ပိုင္း အဲလိုမ်ိဳးၾကံဳရတာေတြ ခဏခဏ ပါပဲဗ်ာ။ တစ္ကယ္က ဖုန္းေတြေပါလာတဲ့ အတြက္ ဆက္သြယ္ရ ပိုျပီးအဆင္ေျပရမွာ..။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မထူးပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လြယ္လာေတာ့ လူေတြလည္း အလြယ္လိုက္လာလို႔ပဲလို႔ ထင္မိသြားတယ္။ အစကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေတြက လြယ္ကူမလိုနဲ႔ ေအးခဲလာခဲ့တယ္။

တယ္လီဖုန္းထက္ အင္တာနက္က ဆက္သြယ္ေရးျမန္တယ္လို႔ ဆိုၾကျပန္တယ္။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ အင္တာနက္ ေပၚမွာ အင္တာနက္ေပၚက လူနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး ျမန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျပင္ေလာကထဲ ဝင္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါမွာ . . . ။

ကၽြန္ေတာ္ အဲအခ်ိန္မွာ အာရံုငါးပါးအေၾကာင္းသြားေတြးမိတယ္။ လူဆိုတာ အျမင္အာရံု၊ အၾကားအာရံု၊ အနံ႔အာရံု၊ ရသာအာရံု၊ အထိအေတြ႔အာရံု အဲဒီအာရံုငါးပါးလံုးကို လက္ေတြ႔ခံစားႏိုင္တာက အျပင္ေလာကေလ။ အင္တာနက္ေပၚမွာ ခံစားႏိုင္တာက အျမင္အာရံု နဲ႔ အၾကားအာရံု အဲႏွစ္ခုပဲရွိတာကို…။ အဲေတာ့ အျခားအာရံုသံုးပါးအစား စကားလံုးေတြကို လိုက္ခံစားၾကတယ္။ အရိုးရွင္းဆံုး ဥပမာအေနနဲ႔ ျပရင္ သမီးရည္းစားေတြကိုပဲေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူပ်ိဳေပါက္တုန္းက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်ရင္ အျပင္မွာပဲ စာလိုက္ေပးတယ္ (သို႔မဟုတ္) စကားလိုက္ေျပာမယ္။ ေကာင္မေလးက လက္မခံရင္ သူ႔သိကၡာ၊ ကိုယ့္သိကၡာငဲ့ျပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာမယ္။ ေကာင္မေလးက လက္ခံရင္ ေဘးနားက ကပ္လိုက္သြားရံုပဲေပါ့။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေနေဝးေနရင္ အဆင္ေျပရင္ လိုင္းဖုန္းကေန ဖုန္းဆက္မယ္။ (ဘယ္သူမွ အၾကာၾကီးအလြမ္းမသယ္ႏိုင္ပါဘူး) စာတစ္တန္ ေပတစ္တန္နဲ႔ အလြမ္းသယ္ၾကမယ္။ အဲေနရာမွာ အေနေဝးလို႔ ေသြးေအးသြားတယ္ဆိုတာလည္း မရွိဘူး။

အင္တာနက္ေပၚစ အေျခအေနက ကၽြန္ေတာ္တို႔ MIRC သံုးတယ္၊ ျပီးေတာ့ Gtalk ေပၚလာေတာ့ သံုးတယ္။ အဲဒီကေန Friendster, Zopia, Hi5 အစရွိသျဖင့္ social website ေတြကအစ ခု Facebook ထိေရာက္လာတယ္။ ရုပ္ျမင္ခ်င္ရင္ VZO သံုးတယ္. Skype သံုးၾကတယ္။ လူဆိုတာ အရွက္ဆိုတာ မ်က္ႏွာမွာပဲရွိတာလား ဆိုတာလည္း စဥ္းစားမိတယ္ဗ်…။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္သူမွန္းမသိရင္ မဟုတ္တာ ပိုပို လုပ္ရဲလာသလိုပဲ။ ခုကၽြန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ သံုးၾကတဲ့ Facebook နဲ႔ပဲ ယွဥ္ေျပာၾကည့္ရေအာင္ဗ်ာ။

မိန္းမဆိုတာ အလွအပ ၾကိဳက္တယ္။ မလွဘူးဆိုရင္ေတာင္ လွတယ္လို႔ အေျပာခံခ်င္တယ္။ သူတို႔မွာ အလွျပင္ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္ကို ေကာင္းေကာင္း management လုပ္တတ္တယ္။ မလွေပမဲ့ လွေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးျပီး လုပ္ၾကတယ္။ ခုေခတ္ေပၚ software ေတြနဲ႔ဆို အဆင္ကိုေျပလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ေကာင္မေလးေတြက လွခ်င္လွမယ္၊ လွခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခ်င္လည္း ေဆာင္မယ္။ အလွၾကိဳက္တဲ့ ကိုကိုသေကာင္းသားမ်ားက အျမင္အာရံုတစ္ခုတည္း နဲ႔ရင္ခုန္မယ္။ အသံမပါေသးခင္ စပ္ၾကား စကားလံုးလွလွ ေလးေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္မယ္။ အဲဒီကေန ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းျပီး MPT ကိုအလုပ္အေကၽြးျပဳမယ္။ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ကီးဘုတ္ေလးႏွိပ္ျပီး လြယ္လြယ္ေလး ေျပာလိုက္မယ္။ သို႔မဟုတ္ ဖုန္းတည္းကေန ေျပာလိုက္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အင္တာနက္ နဲ႔ ဖုန္းထဲမွာတင္ သမီးရည္းစား ျဖစ္သြားၾကမယ္။ တစ္ကယ္က ရင္ခုန္သံ စစ္မွန္ဖို႔ဆိုတာ အျမင္အာရံု အၾကားအာရံု ၂ ခုတည္းနဲ႔ ေတာ့ မျပည့္စံုဘူးဗ်။ အျမင္အာရံုကလည္း ဟန္ေဆာင္လိမ္ညာထားလုိ႔ရေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးေလ။ အဲေတာ့ အျပင္မွာလည္း ေတြ႔ၾကေရာ .jpg formet နဲ႔ လွပေနတဲ့ ေကာင္မေလးေတြက ဝဝၾကီးေတြလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနေရာ။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရင္ feel က်ဲသြားႏိုင္ေျချဖစ္သြားျပီေလ။ အစကတည္းက မစစ္မွန္ခဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံ ရပ္သြားလည္း အထူးအဆန္း မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အြန္လိုင္းေပၚမွာတင္ ခ်စ္ၾကိဳက္လာတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ အယံုအၾကည္မရွိတာ။

ကဲပါ… အျခားအေျခအေနနဲ႔ ခ်စ္ၾကိဳက္ေနတဲ့ သမီးရည္းစားေတြကေရာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ သတိထားမိမလား မသိဘူး။ အျပင္မွာ ေတြ႔ေနတဲ့ သမီးရည္းစားေတြ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုး ရန္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္နဲတယ္ဗ်။ ရန္ျဖစ္ စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုး ျပီဆို အင္တာနက္ ဒါမွ မဟုတ္ ဖုန္းထဲမွာပဲ ျဖစ္ေနၾကတာ။ ကဲ အျပင္မွာ ခ်စ္သူက စိတ္ဆိုးျပီးဆိုပါေတာ့… သူ႔မ်က္လံုးကို ၾကည့္လုိက္… သူကိုယ့္မ်က္လံုးထဲက အခ်စ္ရိပ္ေတြ ေတြ႔သြားရံုေလးနဲ႔ တင္တစ္ဝက္ေလာက္ ေျပသြားျပီ။ အဲဒီေနာက္ သူ႔ေခါင္းကို ကိုယ့္ပခုန္းေလးေပၚ မွီခိုင္းလိုက္… သိပ္ျပီး ထူးထူးေထြေထြ ေခ်ာ့ဖို႔ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ၂ ေယာက္ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ အင္တာနက္ေပၚမွာ (ဂ်ီေတာ့ျဖစ္ေစ VZO ျဖစ္ေစ) ရန္ျဖစ္ေနျပီဆိုပါေတာ့။ ခင္ဗ်ားေခ်ာ့လုိ႔ေကာင္းတုန္း ကိုကြန္နက္ရွင္က အလိုက္ကန္းဆိုးမသိဘဲ က်သြားျပီဆိုပါေတာ့… ခင္ဗ်ားပါ ေဒါသျဖစ္ျပီ.. စိတ္ဆိုးေျပကာနီး ဟိုဘက္ကတစ္ေယာက္ကလည္း ျပီးေအာင္ မေခ်ာ့ဘူးဆိုျပီး အတိုးနဲ႔ ေကာက္ျပီ။ အဲေတာ့ ေခ်ာ့တဲ့သူကလည္း စိတ္မရွည္ ေကာက္တဲ့သူကလည္း စိတ္မရွည္နဲ႔ ရွည္တာက သံသရာျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ ျပီးေတာ့ အသံတစ္ခုပဲ အာရံုရွိတဲ့ အေပၚမွာဆို အသံတစ္ခုကိုပဲ လိုက္ခံစားမွာေလ။ ဒီထက္ဆိုးတဲ့ အာရံုငါးပါးထဲမပါတဲ့ ကီးဘုတ္ကစကားလံုးေတြပဲဆို အဲဒီစကားလံုးေတြကိုပဲ လိုက္ခံစားစရာရွိတာေလ။

အျခားကိစၥတစ္ခု သြားၾကည့္ၾကရေအာင္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ လြတ္လပ္စြာ ကြဲျပားခြင့္ရွိပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အရက္ဆိုင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မတူတာေတြကို ျငင္းၾကမယ္၊ မေက်နပ္ရင္ ထပဲထိုးမလား၊ ေနာက္ေန႔ အခင္အမင္ မပ်က္သြားပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္လံုးထဲ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သံေယာဇဥ္ေတြ ရွိၾကတယ္ေလ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ အြန္လိုင္းေပၚမွာဆိုပါဆို႔…။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားလံုးေတြကို လိုက္ခံစားၾကမယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စပ္စပ္ထိမခံႏိုင္ေအာင္ စကားလံုးေတြ အတြက္နာက်င္ၾကမယ္။ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ရန္သူေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ရခိုင္ကိစၥ၊ မိတၳိလာကိစၥ၊ စတဲ့ကိစၥေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အြန္လိုင္းကေန စကားလံုးေတြေၾကာင့္ မိတ္ေဆြေတြ ဘယ္ေလာက္ဆံုးရံႈးရခဲ့သလည္း။ တစ္ကယ့္အျပင္မွာ ျငင္းခုန္က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ ဆံုးရံႈးရႏိုင္ပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆံုးရံႈးရတာက ကီးဘုတ္ေပၚက ႏွိပ္လိုက္တဲ့ လက္ကြက္ေလးေတြေၾကာင့္ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျမင္ခ်င္းမတူတာထက္ကို ဆိုးသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျပင္မွာဆို ဘယ္လုိမွ မဆဲရဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို အြန္လိုင္းေပၚမွာ ကီးဘုတ္က ခလုတ္ေလး ငါးခုေလာက္ ႏွိပ္ျပီး ဆဲလို႔ရတယ္ေလ။

တစ္ကယ္ေတာ့ မိုဘိုင္းဖုန္း အင္တာနက္ဆိုတာေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ TOOLS ေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေတြ လြယ္ကူေအာင္၊ ကမၻာၾကီးဘာေတြ ျဖစ္ေနျပီလည္း ဘယ္ကိုသြားေနတာလည္းဆိုတာသိေအာင္ ခ်ိတ္ဆက္ေပးထားတဲ့ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကသူတို႔ကို အသံုးခ်ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျပန္အသံုးခ်သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အာရံုငါးပါးစလံုးကို သူတို႔ သိမ္းပိုက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လြယ္မလိုနဲ႔ ပိုပို ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနေတြဆီကို ေရာက္ရွိခဲ့ၾကရတယ္။ အဲတာေၾကာင့္ပဲ ကိုယ္ကသူ႔ကို သံုးျပီး သူကျပန္သံုးကာနီး အခ်ိန္က်ရင္ အျပင္ေလာကထဲ ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အာရံုငါးပါးကို 360 မသံုးတဲ့ Photoshop မသံုးတဲ့ ေလာကၾကီးကို ခံစားဖို႔ အခ်ိန္ေပးလိုက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ….။ ခင္ဗ်ားခ်စ္သူေလးနဲ႔ MPT ကိုအလုပ္အေကၽြးျပဳေနတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို တစ္ကယ္ဆာေလာင္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကို အာဟာရ ျဖည့္တင္းေပးရင္း ၾကည္ႏူးၾကည့္လုိက္ပါ။

အစီအေငါ့မတည့္ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ပါ။ စိတ္ကူးထဲေပၚရာေလးေတြကို ခ်ေရးလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလး ေက်ာင္းအစ္မ ဆုေဝ ရဲ႕ ကဗ်ာေလးနဲ႔ ဒီစာစုေလးကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔ကိုလည္း အျပင္ေလာကမွာ ရွာႏိုင္မွ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ +အတိုးတစ္ခြက္ အေၾကြးရမွာေလ။

အျပင္ေလာကထဲထြက္ခဲ့

ပူခ်င္ပူမယ္… ဆူခ်င္ဆူမယ္

ဒါေပမဲ့

သဘာဝအမွန္တရားက

အတုအေယာင္ေအးျမျခင္းထက္

လူကိုပိုျပီး

လတ္ဆတ္ရွင္းသန္႔ေစတယ္ဆိုတာ

မင္းကိုလက္ေတြ႔ျပမယ္ သူငယ္ခ်င္း….။

ကိုေဇ

October 8, 2013 (Tuesday) 3:26PM

ထို platform ည

မင္းသိၿပီးၿပီလား

ယမကာတို႔ရဲ႕ ကခုန္တဲ့ပြဲ

စားသံုးသူေတြလည္း ရွိတယ္

စားသံုးခံရသူေတြလည္း ရွိတယ္

ငါေတြလည္းရွိတယ္

ငါရွာေနတဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္

အိမ္ေၾကာက္သူေတြလည္းရွိတယ္

အိမ္ေပ်ာက္သူေတြလည္းရွိတယ္

မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ေနာက္ကြယ္တိုင္းမွာ

တစ္ခုခုက ကပ္ပါေနသလို…

ဒိုင္ယာရီအေဟာင္းေလးကို ျပန္လွပ္ျဖစ္ခဲ့

အိပ္မက္က

သူမရွိေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲတဲ့

စကားေတြက ေတာင္စဥ္ေရမရ

လူငယ္ေတြရဲ႕ စကားဝိုင္းတိုင္းမွာ

လိင္ကိစၥနဲ႔ အဆဲေလးက ဖြားဖက္ေတာ္

ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး

လူသားတစ္ေယာက္ ၂၄ ႏွစ္ဆိုတဲ့

သက္မွတ္ခ်က္တစ္ခုကို ေရာက္သြားသတဲ့။

သူ႔ရဲ႕ဦးေႏွာက္မွာ ေဘာင္ခတ္ထားမႈက တစ္ဝက္

တီထြင္ၾကံဆမႈက တစ္စက္ေလာက္ ေရာလို႔

မေျပာလည္းသိရမွာ

က်န္တစ္ဝက္က ဗလာဆိုတာ

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ

ရန္ကုန္ရဲ႕ညေတြကို ျဖတ္သန္းဖို႔ဆို

ကိုယ့္ရဲ႕မီးခိုးေငြ႔ေလးေတြက အေဖာ္အမြန္ေကာင္းပါ ။       ။

 Daniel Criag 

ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္

ငါေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ ေမြးမယ္ေလ။

တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္ေနတာထက္စာရင္

နားမလည္ႏိုင္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြအတြက္

နားမလည္ျခင္းေတြထဲ ဝဲလည္ေနတာထက္စာရင္

ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကိုေမြးရတာ ပိုေကာင္းမလားလို႔။

ေနသာတဲ့ မနက္ခင္းေတြဆို ျမက္ခင္းျပင္မွာ

ေၾကာင္ေလးကစားတာကို ငါထိုင္ၾကည့္မယ္။

ေၾကာင္ေလးက ျမက္ခင္းေတြေပၚေျပးလႊားရင္း

မမီမကမ္းနဲ႔ လိပ္ျပာေလးေတြကို လိုက္ဖမ္းတဲ့အခါ

ငါကတထိတ္ထိတ္နဲ႔ လိပ္ျပာေလးအတြက္ စိုးရိမ္သလို

ေၾကာင္ေလးအတြက္ အားမလိုအားမရျဖစ္မိတယ္။

ေၾကာင္ေလးက တစ္ေျမွာင္ေျမွာင္ေအာ္တဲ့အခါ

ငါကစားစရာေတြ ခ်ခ်ေကၽြးလို႔။

ေၾကာင္ေလးကငါ့ကို ခၽြဲႏြဲ႕တိုးေခြ႔တဲ့အခါ

ငါ့မွာေၾကာင္ေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာအခ်စ္ပိုလို႔

ငါအိမ္ျပန္လာတဲ့အခါ

ငါ့ကိုေစာင့္ေနမဲ့ေၾကာင္ေလးကို

ငါကဦးစြာႏႈတ္ဆက္လို႔။

ေၾကာင္ေလးက ငါ့ကို တေျမွာင္ေျမွာင္နဲ႔ အစာေတာင္းတဲ့အခါ

ငါကေၾကာင္ေလးကို ၾကင္နာစြာေကၽြးေမြးလို႔။

ေအးစက္တဲ့ေဆာင္းညေတြဆို

ေၾကာင္ေလးခ်မ္းမွာစိုးလို႔ ငါျခံဳတဲ့ေစာင္ျခံဳထဲေထြးသိပ္လုိ႔။

ေၾကာင္ေလးရဲ႕ လက္ရဲရဲေလးေတြကို ငါကတို႔ထိကစားမိတဲ့အခါ

ေၾကာင္ေလးႏိုးသြားမွာ စိုးရိမ္မွာေပါ့။

ငါကေၾကာင္ေလးကို ခ်စ္တာေၾကာင္ေလးသိသလို
ေၾကာင္ေလးက ငါ့ကိုခ်စ္တာ ငါကသံသရမျဖစ္ဘူး။

ေၾကာင္ေလးဘယ္ကိုသြားသြား

ငါျပန္လာမဲ့အခ်ိန္ကို ေၾကာင္ေလးက ေစာင့္ေနမွာေလ။

ေၾကာင္ေလးကငါ့ကို ပြတ္သပ္ခၽြဲႏြဲ႔ျပီး ေျမွာင္လို႔တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ရင္

ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာသလိုမ်ိဳး ငါဟာေက်နပ္လို႔။

ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ေမြးလိုက္တဲ့အခါ

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ငါ့ဆီေရာက္လာလို႔

ငါဟာ ငါအျဖစ္ အရာရာျပည့္စံုသြားသလိုမ်ိဳး။

ဒါေၾကာင့္ဒီမနက္ခင္းမွာ ငါစဥ္းစားတာ

ငါကေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္ကိုေမြးဖို႔။

ေၾကာင္ေလးတစ္ေကာင္က ငါ့ကိုေမြးဖို႔။

စိမ္းျမလင္းသစ္

Congratulations ဆိုတဲ့စကားကို ေလွာင္ရယ္သံေတြလို ခံစားေနရတယ္ . . .

Congratulations… Congratulations… Congratulations… Congratulations…

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေန႔စဥ္ၾကားေနၾက စကားလံုးေတြထဲမွာ ဒီစကားလံုး တစ္လံုးလည္းပါတယ္။ Congratulations နဲ႔ တြဲေနတဲ့ စကားလံုး တစ္လံုး ရွိတယ္။ အဲဒီစကားက Success ဆိုတဲ့ စကားလံုးပါပဲ…။ အရင္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ဘူးတဲ့ Sex Joke ေလးတစ္ခုကို မွ်ေဝခ်င္ပါတယ္။ (နဲနဲ ရိုင္းတယ္ထင္ရေပမဲ့ တစ္ကယ့္ကို ထင္သာျမင္သာရွိပါတယ္)

SUCCESS IS LIKE PRENANACY. EVERYBODY CONGRATULATES YOU BUT NOBODY KNOWS HOW MANY TIMES YOU GOT FUCK TO ACHIEVE IT.

ဟုတ္ပါတယ္… တစ္ေယာက္ေယာက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အခါမွာ (သို႔မဟုတ္) ကိုယ္ကသူ႔ကိုေအာင္ျမင္တယ္လို႔ထင္တဲ့ အခါမွာ Congratulations ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ လူေတြက ဂုဏ္ျပဳၾကပါတယ္။ အဲလိုေအာင္ျမင္ေအာင္ ဘယ္လိုေတြရင္းခဲ့ရတယ္ ဘယ္လိုေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္ ဘယ္လိုေတြ နာက်င္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ ေမးမၾကည့္ခဲ့ၾကပါဘူး။  ျပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ဘာေပတဲ့ နဲ႔ တိုင္းတာမွာလည္း။ ကိုယ္ထားတဲ့ စံကေရာ အဲဒီလူအတြက္ စစ္မွန္ပါ့မလား။

Jean Paul Sartre ဟာ စာေပဆိုင္ရာ ႏိုဗယ္လ္ဆုကို ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ ႏိုဗယ္လ္ဆုဆိုတာ တစ္ကမၻာလံုးက စံထားရတဲ့ တန္ဖိုးထားရတဲ့ဆု။ ဒါေပမဲ့ Sartre အတြက္ေတာ့ အဲဆုဟာ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ မယူဆဘူး။ သူ႔ကိုဆုတစ္ခုခုေပးျပီး အမႊန္းတင္တာဟာ ပကတိ တန္ဖိုး ပ်က္ေအာင္ လုပ္တာပဲလို႔ သူက ယူဆတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ Satrte ကို Congratulations လို႔သြားလုပ္မွာလား… အဲလိုဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သူ႔ကို ေလွာင္ရယ္လိုက္တဲ့ အတိုင္းပဲ။ သူကိုယ္တိုင္ခါးခါးသည္းသည္း ျငင္းထားခဲ့တဲ့ ဆုေလ။ သူ႔အတြက္ မက္ေမာစရာ တစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ဒီလိုဆို ခင္ဗ်ားတို႔ သူ႔ကို လူမိုက္လို႔ ေျပာမွာလား ဆဲမွာလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ အတြက္က အဲဆုလာဘ္ၾကီးက မက္ေမာစရာၾကီးျဖစ္ေနခဲ့တာကို။

ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာကေရာ ဘာၾကီးလည္း။ သုေဒၵါဒန မင္းၾကီးကေတာ့ သူ႔သား သိဒၶတၳကို စၾက္ာဝေတးမင္းျဖစ္ရင္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပဲ။ သိဒၶတၳကေတာ့ သတၱဝါေတြကယ္တင္ႏိုင္မဲ့ သစၥာတရားကို ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ခဲ့တယ္။ သိဒၶတၳက ဗုဒၶျဖစ္ခဲတယ္။ သိဒၶတၳအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလို႔ ေျပာလို႔ရေပမဲ့ သူ႔ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္းေတြက ခ်က္ခ်င္းပဲ Congratulations လုပ္ၾကလို႔လား။ သူတို႔မ်က္စိထဲမွာ စၾကာ္ဝေတးမင္း စည္းစိမ္ကို စြန္႔ပစ္တဲ့ ငမိုက္သားပဲေပါ့။ ဒါေတာင္ ဒါက သိဒၶတၳ သစၥာတရားကို ရွာေတြ႔ခဲ့လို႔သာေပါ့။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ သိဒၶတၳကိုၾကီးစြာေသာ ခ်ီးက်ဳးမႈေတြလုပ္ၾကတာ။ မေတာ္တဆ ဒုကၡရစရိယ ၾကားမွာ ေမွ်ာသြားခဲ့ရင္ သိဒၶတၳဟာ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ လူမိုက္ၾကီးစာရင္းဝင္ျဖစ္သြားမွာ။

ကဲေနာက္ဆံုး ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေတြ႔ေနရတဲ့ Congratulations ….. Facebook က positive ဆန္တဲ့ life event ေတြဆို အျမဲ High Light လုပ္ေပးတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက In a relationship တို႔ Married တို႔ ျဖစ္သြားရင္ ဝိုင္းျပီး Congratulations လုပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ Facebook သံုးလာတဲ့ ငါးႏွစ္လံုးမွာ စသံုးကတည္းက ခင္ခဲ့တဲ့ သူေတြဆို ၅ ေယာက္မက ေျပာင္းသြားၾကတာေတြလည္း ရွိတာပဲ။ ကိုဇူကာဘတ္မွာ တစ္ကြက္ေတာ့ရွိတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား In a relationship ကေန single ျပန္ခ်ိန္းတဲ့ life event ကိုက်အျမဲ Hide လုပ္ေပးထားတယ္။ အဲဒီမွာ အခ်ိဳ႔ဆို စိတ္ေကာက္လို႔ single ျပန္လုပ္လိုက္.. ျပန္ပီး ဟိုခ်ိတ္ဒီခ်ိတ္လိုက္ေတာင္ ေတြ႔ရတယ္။ လူေတြက ဝိုင္းျပီး Congratulations လုပ္ၾကတယ္။ ဘယ္အတြဲက တစ္ရက္မွာ ၂၄ နာရီလံုး ျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ေနမွာလည္း ၾကည္ႏူးေနမွာလည္း။ သူတို႔လည္း သူတို႔အတိုင္းအတာနဲ႔ သူတို႔ၾကားမွာ ျပႆနာေလးေတြ ရွိေနမွာေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပၚယံသာ Congratulations လုပ္ေနၾကတာ။ တစ္ကယ့္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြ အတြက္ ဘာေတြမ်ား ေျဖရွင္းေပးႏိုင္လို႔လည္း။ အင္းေပါ့ေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ္ပိုင္ ျပႆနာေတြနဲ႔ကို… ၾကီးတယ္ငယ္တယ္ဆိုတာကေတာ့ သူ႔အထြာနဲ႔သူေပါ့။ ဆပ္ျပာဗူေဗာင္းအတြက္လည္း အပ္တစ္ေထာက္စာဆိုတာ မစားသာဘူးေလ။ ကၽြန္ေတာ့္အာရံုငါးပါးလံုးအတြက္ေတာ့ Congratulations ဆိုတာကို ေလွာင္ရယ္သံေတြလိုခံစားေနရတုန္းပဲ။

အျမဲတန္းပဲ ၾကားေနရဦးမွာပါ။

ရာထူတက္သြားျပီ Congratulations… (Pressure မ်ားလာတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆိုင္ပါ)

အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ Congratulations… (တိုက္ခန္းခ မီတာခ စတာေတြ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆိုင္ပါ)

ကေလးေမြးလာျပီ Congratulations… (ကေလးစာရိတ္လိုေနတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မဆိုင္ပါ)
စေကာ္လာရလာျပီ Congratulations… (စာေနာက္လိုက္ေနတာနဲ႔ သီးခ်ိန္တန္ မသီးႏိုင္ေသးတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆိုင္ပါ)

ရည္းစားရလာျပီ Congratulations… (မတူတာေတြမ်ားေနလို႔ ညွိရခက္တာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆိုင္ပါ)

ဟိုဟာျဖစ္လာျပီ Congratulations… (ဒီဟာ ျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆိုင္ပါ)

ဒီဟာျဖစ္လာျပီ Congratulations… (ဟိုဟာ ျဖစ္တာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မဆိုင္ပါ)

ဟုတ္ပါတယ္… ကၽြန္ေတာ့္နားထဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ရယ္သံေတြကို ျဖစ္ေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့သူေတြကို ေလွာင္ရယ္သံေတြ ျဖစ္ေစ၊ ကၽြန္ေတာ္မုန္းတဲ့သူေတြကို ေလွာင္ရယ္သံေတြ ျဖစ္ေစ… အျမဲပဲ ၾကားေနရဦးမွာပါ။

Congratulations,

ကိုေဇ

October 3, 2013 (Thursday) 3:43AM