ကမ္းႏွင့္အလွမ္းေဝး ရြက္ေလွေလး
ဘယ္ဆီကိုေရာက္ လမ္းလည္းေပ်ာက္
ေလေနာက္လုိက္ေျပး ကမ္အေဝးဆီ
လႈိင္းလံုးေတြၾကား တအားေျပးေလျပီ။
သူလည္းေျပးလႊား ေတာအုပ္ၾကားဝယ္
ဘယ္ကိုျမန္းမည္ မေသခ်ာသည့္
သခင္မပါ ၾကိဳးသားပါ ျဖဴၾကားႏွင့္ေခြး
သူလည္းအေဝး တအားေျပးေလျပီ။
ႏြမ့္မွည့္ရင့္ေျခာက္ သစ္ရြက္တို႔လည္း
ပင္ယံထက္တြင္ သခင္လက္မခံ
ေလအေဝွ႔တြင္ ေျမ၌စံဖို႔
ပင္ယံထက္တြင္ သခင္လက္မခံ
ေလအေဝွ႔တြင္ ေျမ၌စံဖို႔
ေျမဆီသို႔ တေဝးလြင့္ေလျပီ။
ထိုသို႔တူစြာ လြမ္းသူမွာလည္း
ခ်စ္သူလက္မခံ ႏြမ္းသည့္ပန္းႏွယ္
ေဝးလြင့္ျပည္ဖို႔ စိတ္လိုရာသို႔
လြင့္ေျမာဖို႔ တအားေဆြးေလျပီ။
ကိုေဇ
(၉၆/၉၇ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္က ေရးျဖစ္ခဲ့တာ)
(၉၆/၉၇ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္က ေရးျဖစ္ခဲ့တာ)
No comments:
Post a Comment