_ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
ျဖစ္ရပ္မ်ားစြာ ရွိပါတယ္။ (Event)
_ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ လူသားေတြ
ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အတၱဆိုတာ ရွိပါတယ္။ (Ego)
_ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတၱေတြရဲ႕ေနာက္မွာ
စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ (Emotion)
_ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ထြက္ေပါက္တစ္ခု ရွာတတ္ပါတယ္။ (Exit)
_ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔
တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈမ်ားရွိလာပါတယ္။ (Effect)
ျဖစ္စဥ္
(၁)
*********
(
i ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရည္းစားနဲ႔ျပန္လို႔
အသဲကြဲတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ ခုလည္း အဲျဖစ္ရပ္မ်ားစြာ ထဲကတစ္ခုပါပဲ။ သူ႔နဲ႔
သူ႔ေကာင္မေလး စကားကေတာက္ကစ မ်ားျပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္မေလးက သူ႔ကို လမ္းခြဲသြားတယ္ေလ။
(
ii ) သူကသူမ်ားအတြဲေတြ ျပတ္ခဲ့ရင္ အျမဲႏွစ္သိမ့္အားေပးေနၾကေလ။ ျပီးေတာ့ ဒီေကာင္မေလးက
သူရဲ႕အခ်စ္ဦး။ အသဲကြဲတယ္ဆိုတာ သူဘာလည္းမသိဘူးေလ။ သူမ်ားေတြ အသဲကြဲတာက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
ကြဲတာမွ မဟုတ္တာကို။ အဲသူလည္း ၾကံဳေရာ ငါ့ေကာင္မေလးဆိုတဲ့ ငါစြဲ.. တစ္နည္းအားျဖင့္
အတၱက ပါလာတာေပါ့။ လူဆိုတာကလည္း ခက္သား။ ကိုယ္မၾကံဳရမခ်င္း အရာရာဟာ အေသးအဖြဲ႔ပဲေလ။ ခုေတာ့
သူ႔ခဗ်ာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ဘယ္လို ႏွစ္သိမ့္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
(
iii ) သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကိုျပန္ႏွစ္သိမ့္တယ္။ သူခုေတာ့ တစ္ကယ္ခံစားေနရျပီေပါ့။ ဘယ္စကားမွ
နားမဝင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔တုန္းက သူမ်ားေတြကို ဘာလိုႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ခုေတာ့ သူသတိမရေတာ့ဘူး..။
အခ်ိဳ႕ကလည္း သူ႔ကို အၾကံေပးရွာပါတယ္။ အသဲကြဲရင္ အရက္နဲ႔စိမ္ျပီးေျဖတဲ့။
(
iv ) ဒီလိုနဲ႔ သူအရက္ေသာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အမယ္ မဆိုးဘူးပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ အရက္က သူ႔အေဖာ္ျဖစ္လာခဲ့တာေပါ့။
ဒါေပမဲ့ အရက္သာ ေသာက္ေနရတာ… ေကာင္မေလးကိုက ေမ့လို႔လည္းမရဘူး။ အဲမူးလာရင္ပိုပိုေတာင္
သတိရလာေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္ေတာ့ သူေသာက္တာ အရမ္းမ်ားသြားခဲ့တယ္။ ေသာက္ျပီးသကာလ ေကာင္မေလးကို
သတိရစိတ္ကပိုလာ။ အဲဒီကေနျပီး . . .
(
v ) အရက္တူတူေသာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေကာင္မေလးအိမ္ဘက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ပါးစပ္က
ေကာင္မေလးနာမည္ တစ္ေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚလို႔။ ျပန္လာပါ.. ဘာညာေပါ့။ မင္းမရွိဘဲ ေနလို႔မရဘူးေပါ့။
သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကို အဲလိုမလုပ္ဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်တယ္။ အဲလိုေဖ်ာင္းဖ်တဲ့သူေတြက အဲအခ်ိန္မွာ
သူ႔ရန္သူေတြျဖစ္ကုန္ျပီေပါ့။ သူ႔မွာ ဆင္ျခင္ထံုတရား မရွိေတာ့ဘူးေလ။ ေနာက္ဆံုး ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြကပါ
လာဆြဲတယ္။ သူမရည္ရြယ္လိုက္ပါဘူး။ သူ႔ကိုဆြဲလို႔ရုန္းလိုက္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ ေဖ်ာင္းကနဲ႔
အသံတစ္ခု နဲ႔အတူ သူသတိထားမိလိုက္တာက ရပ္ကြက္လူၾကီးမ်က္ႏွာကို သူရိုက္မိလိုက္တယ္။ အဲ
ေနာက္ . . . သူ႔ကို ရဲစခန္းဝိုင္းေခၚသြားတာေပါ့ေနာ္…။ သူသတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူေတြးၾကည့္တယ္။
သူရပ္ကြက္လူၾကီးကို ရိုက္တဲ့အတြက္ အမႈရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္။ သူ႔မိဘေတြ နာမည္ပ်က္ေတာ့မယ္။
သူ႔ကို ေကာင္မေလးက အရွက္ခြဲပါတယ္ဆိုျပီး စိတ္နာျပီး ဘယ္ေတာ့မွ အဖက္လုပ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားထဲလည္း အရူးျဖစ္ျပီ။ အားလံုးသူ႔မွာ ေကာင္းကြက္ တစ္ကြက္မွ မရွိဘူး။
သူအခု အသိဝင္ခဲ့ေပမဲ့… ျပင္ဆင္ခြင့္ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။
===================================================
ျဖစ္စဥ္
(၂)
********
(
i ) ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူေတြေသေနၾကတယ္။
ေမြးျပီး ေသတာ သိပ္ျပီးအထူးအဆန္းေတာ့ လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းစာဖတ္တိုင္း နာေရးေၾကာျငာေတြ
ေတြ႔ေနေပမဲ့… ေအာ္သူတို႔ ေသသြားပါလားေပါ့။ ကိုယ္နဲ႔မွ မဆိုင္တာ။ ဒါေပမဲ့ က်မ္းက်မ္းမာမာ
ရွိတဲ့ သူ႔အဖြား ရုတ္တရက္ ႏွလံုးေသြးေၾကာေပါက္ျပီး ဆံုးသြားျပီဆိုတဲ့ တယ္လီဖုန္း ဝင္လာတဲ့အခါ…။
(
ii ) သူ႔အေပၚအရမ္းအလိုလိုက္တဲ့ အဖြား။ သူ႔အေပၚအရမ္းေကာင္းတဲ့အဖြား။ သူ႔ကိုအရမ္းဂရုစိုက္တဲ့အဖြား။
သူ႔… သူ႔… သူ႔… သူ႔…. အဖြားေလ…။ သူမ်ားအဖြားမွ မဟုတ္တာ။
(
iii ) ငါ့အဖြားကို ငါဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္..။ မ်က္ရည္ဆိုတာ
နာက်င္မႈကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုေပမဲ့ သူမ်က္ရည္မက်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မ်က္ရည္က်ရတဲ့ ထိခိုက္ေၾကကြဲမႈမ်ိဳးထက္ေတာ့
သူမေလွ်ာ့ပါဘူး။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ေအာ္ လူေတြေသေနတာကို ငါဝမ္းနည္းႏိုင္ေပမဲ့ ေသျခင္းဟာ
ငါနဲ႔လည္း ဆိုင္ပါလားဆိုတဲ့ အေတြး သူဝင္လာခဲ့တယ္။ အနိစၥပါတကား။ သူခံစားေနရတဲ့ နာက်င္ေၾကကြဲမႈေတြက
ဒုကၡေတြပါလား။ ငါ၏ အသက္သည္ မျမဲ၊ ငါ၏ ေသျခင္းတရားသည္သာ ျမဲ၏။ အစိုးမရျခင္းကား အနတၱ။
(
iv ) သူ႔ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈေတြကို သက္သာေစဖို႔ အတြက္ သူမိုးကုတ္ဝိပႆနာ စခန္းကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ ႏွာသီးဖ်ားက
ေလအဝင္ အထြက္ကို အာရံုထားျပီးအားထုတ္။ အဲအခ်ိန္က်မွ အာရံုေတြက မ်ားလိုက္တာေနာ္။ မ်ားလာတဲ့
အာရံုေတြေနာက္ ေရာက္သြား၊ သတိျပန္ကပ္၊ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သိတဲ့စိတ္ေတြကို အေသးစိတ္ ေသခ်ာသိခြင့္ရလာ။
အဲလိုသိေနတာကိုက ေဝဒနာ။ ဒီသံသရာထဲက မရုန္းႏိုင္မခ်င္းေတာ့ ဒီေဝဒနာေတြ ခံစားေနရဦးမွာေပါ့။
(
v ) ဒီအတြက္ အက်ိဳးဆက္အရ သူဘယ္အရာကို ျဖစ္ျဖစ္ တရားသေဘာအရ ဆင္ျခင္ႏိုင္ခဲ့ျပီေလ။ အဘြားေသသလို
သူလည္း တစ္ေန႔ ေသရမွာပါလား။ ငါခ်စ္တဲ့သူေတြလည္း ေသရမွာပါပဲလား။ ငါမုန္းတဲ့သူေတြလည္း
ေသရမွာပါပဲလား။ ျဖစ္ျပီးရင္ ပ်က္ရမယ္။ ပ်က္ျပီးရင္ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္ျဖစ္ရမယ္။ ေလာကၾကီးမွာ
မတည္ျမဲျခင္းတစ္ခုပဲ တည္ျမဲတာပါပဲလား။ ဒီသေဘာေတြကို ဆင္ျခင္မိသြားတဲ့ေနာက္ပိုင္း သူလူတိုင္းနဲ႔
အဆင္ေျပေအာင္ ေပါင္းတတ္သြားတယ္။ အလုပ္မွာ အဆင္မေျပတာလည္း သူ႔မွာ မရွိေတာ့ဘူး။ မိသားစု
စီးပြားေရးက်ခဲ့တာလည္း သူမတုန္မလႈပ္ေနတတ္ခဲ့ျပီ။ သူ ဗုဒၶရဲ႔ လမ္းစဥ္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ျပီ။
ျဖစ္စဥ္
ႏွစ္ခုဟာကြဲျပားေပမဲ့ မူလလမ္းေၾကာင္ျဖစ္တဲ့ Event + Ego + Emotion + Exit = Effect
ဆိုတဲ့ ညီမွ်ျခင္းအတြင္းမွာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေရွာင္လဲြလို႔မွ မရႏိုင္တာ။
ငါႏိုင္ဆိုင္တဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြလည္း ၾကံဳေတြ႔လာမွာပဲ။ ပုထုစဥ္လူသားပီပီ စိတ္ခံစားမႈေတြလည္းရွိေနဦးမွာပဲ။
ေနာက္ဆံုးထြက္ေပါက္တစ္ခု ရွာလိုက္ျပီဆိုရင္ ေနာက္ဆက္တြဲ သက္ေရာက္မႈေတြဟာလည္း ထြက္ေပါက္ေၾကာင့္
ေကာင္းျခင္း၊ ဆုိးျခင္း ဆိုျပီး ကြဲသြားမွာပဲ။
ျဖစ္ရပ္ေပၚ
အေျခခံျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေကာင္ေသာ သက္ေရာက္မႈေတြပဲရျပီး ဆိုးေသာ သက္ေရာက္မႈေတြ မရေအာင္
လုပ္ယူလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုခု ျဖစ္လာပါေစ။ ငါဆိုတဲ့ အတၱစြဲေလးကို
ေလွ်ာ့ခ်ၾကည့္ပါ။ ငါဆိုတာ ေလွ်ာ့သြားရင္ စိတ္ခံစားမႈဟာလည္း အလိုအေလွ်ာက္ ေလွ်ာ့သြားပါလိမ့္မယ္။
ျပီးေတာ့ ထြက္ေပါက္တစ္ခုခု ရွာေတာ့မယ္ဆိုရင္ WISDOM ဆိုတဲ ပညာဥာဏ္နဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ပါ။
အဲအခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ထြက္ေပါက္ဟာ အျပဳ သေဘာေဆာင္တဲ့ ထြက္ေပါက္ ျဖစ္သြားမွာပါ။
ထြက္ေပါက္ဟာ အျပဳသေဘာေဆာင္တာနဲ႔အမွ် ဆက္ျဖစ္လာမဲ့ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈေတြဟာလည္း အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ
တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ( positive effect) ေတြပဲ ျဖစ္လာမွ မလြဲပါပဲ။
(Event
+ Ego < ) + Emotion + (wisdom +) Exit = (+ve) Effect
ဒီထက္ပိုတဲ့
ငါစြဲမ်ားႏိုင္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ (ဥပမာ - ငါ့ႏိုင္ငံ၊ ငါ့လူမ်ိဳး၊ ငါ့ပါတီ၊ ငါ့ဘာသာ….)
မွာ ငါဆိုတဲ့ အတၱစြဲကို ေလွ်ာ့ကာ စိတ္ခံစားမႈကို သတိကပ္၍ ပညာႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေကာင္းေသာ
ထြက္ေပါက္မွ တစ္ဆင့္ ေကာင္းေသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈမ်ား ဆီသို႔ ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလွ်က္….
June
28, 2013 (12:17 AM)
June
28, 2013 တြင္က်ေရာက္ေသာ ကိုေနမ်ိဳးေက်ာ္ (ေခၚ) ကိုေနဘုန္းလတ္၏ ၃၃ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔အမွတ္တရ။ သူခ်ျပခဲ့တဲ့
Idea ေလးတစ္ခုအေပၚအေျခခံ၍ အေတြးထပ္ဆင့္ ပြားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
