ေဆြး

ကမ္းႏွင့္အလွမ္းေဝး ရြက္ေလွေလး

ဘယ္ဆီကိုေရာက္ လမ္းလည္းေပ်ာက္
ေလေနာက္လိုက္ေျပး ကမ္းအေဝးဆီ
လႈိင္းလံုးေတြၾကား မရပ္မနား
တအားေျပးေလျပီ။

သူလည္းေျပးလႊား ေတာအုပ္ၾကားဝယ္
ဘယ္ဆီကိုလွမ္း ဘယ္ကိုျမန္းမည္

မေသခ်ာသည့္ သခင္မပါၾကိဳးသာပါ

ျဖဴၾကားႏွင့္ေခြး သူလည္းအေဝး
တအားေျပးေလျပီ။

ႏြမ့္မွည့္ရင့္ေျခာက္ သစ္ရြက္တို႔လည္း
ပင္ယံထက္တြင္ သခင္လက္မခံ
ေျမ၌စံဖို႔ ေျမဆီသို႔
တစ္ေဝးလြင့္ေလျပီ။

ထိုသို႔တူစြာ လြမ္းသူမွာလည္း
ခ်စ္သူလက္မခံ ႏြမ္းသည့္ပန္းႏွယ္
ေဝးလြင့္ျပည္ဖို႔ လြင့္ေျမာဖို႔
တစ္အားေဆြးေလျပီ။

ကိုေဇ

(၉တန္းေက်ာင္းသားဘဝ ၁၉၉၆/၁၉၉၇ ခုႏွစ္က ကေလးအေတြး)