စစ္ပြဲ

မေန႔ညကအထိ
ငါတုိ႔ရဲ႕ေနာက္ဆုံးခရီးစဥ္ကုိမသိရွိရေသးဘူး
မုိးလင္းေတာ့ ဆက္သြယ္ေရးတာ၀ါတုိင္ေတြ
ၿပဳိလဲက်ကုန္ၿပီ...
ဖုန္းေခၚဆုိလုိ႔မရႏုိင္ေတာ့ဘူး...
အီးေမးစ္ပုိ႔ဖုိ႔ ေမာ္နီတာအပ်က္ေတြက
ၾကမ္းၿပင္ေပၚေမွာက္လွ်က္လဲေနတယ္..
ေၿမေအာက္ဘူတာရုံထဲမွာ
ေသာက္ေရတစ္ဗူးကုိလုိက္ရွာေနတာ
ကေလးငယ္တစ္သုိက္က အသံမထြက္ေအာင္ၾကိတ္ရႈိက္ေနတယ္
တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီမွာ ေပါင္မုန္႔အသုိးေတြရွိႏုိင္ေသးလား
ဒဏ္ရာရေနတဲ့လူေတြကိုမၾကည့္မိေအာင္
မ်က္လုံးကုိ အတင္းလႊဲဖယ္ေနရတယ္...
အဆက္မၿပတ္ေပါက္ကြဲသံေတြၾကားတယ္..
အဆက္သြယ္ၿပတ္သြားတဲ့လူေတြဆီက ဆုေတာင္းသံေတြၾကားတယ္
အနီေအာက္ ေရာင္ၿခည္တန္းေတြကုိ သြားမထိနဲ႔........
ေကာင္ေလးက ရူးရူးမုိက္မုိက္ေၿပးထြက္သြားတယ္
စစ္ပြဲကုိ လက္ႏွက္ကုိင္ မဟုတ္သူမ်ားကတည့္တည့္ရင္ဆုိင္လုိ႔
ေလေၾကာင္းတုိက္ခုိက္မႈေတြတုိးၿမွင့္လုိက္ၿပီ...
အဲဒီသတင္းကုိ အရပ္သားေတြတစ္ေယာက္မွသိခြင့္မရဘူး...
ေရဆုိးၿပစ္တဲ့ေၿမာင္းထဲကုိ စစ္သားတစ္ေယာက္က
လက္ပစ္ဗုံးေတြပစ္သြင္းတယ္...
အထဲမွာက ကေလးငယ္ေတြနဲ႔သက္ၾကီးရြယ္အုိတစ္ခ်ိဳ႕
စစ္ပြဲကုိ အရပ္သားေတြကတည့္တည့္ရင္ဆုိင္လုိ႔....။

 

မုိးလႈိင္ည

Original Source : http://www.moehlaingnya.com/2009/08/blog-post_6969.html