ငါေပ်ာ္တယ္ဆိုတာ ငါသိပ္မငိုရတဲ့ေန႔ေတြပဲ ျဖစ္မွာပါ...
ရွိန္း
ေပ်ာ္ရႊင္မႈ... ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိုတာဘာလည္း... ငါ့ကိုယ္ငါ
ျပန္ေမးၾကည့္မိတယ္.. မင္းအခု နာက်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား... မင္းနာက်င္ေနတဲ့
အခ်ိန္ေတြမွာ ၾကည္ႏူးမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ သာယာမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိလိမ့္မယ္...
အဲဒါ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပဲ... ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတဲ့ အရာက ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ပစၥဳပၸန္မွာ ဘာမွန္းမသိသာဘူးေလ...
သမရိုးက်ေလးပဲ ျဖတ္သန္းသြားလိုက္တာ... ျပီးေတာ့ ဘယ္လိုတည္ျမဲေအာင္
ထိန္းသိမ္းထားရမလည္းဆိုတာလည္း မေတြးခဲ့မိဘူးေလ... အဲ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ နာက်င္မႈနဲ႔
ၾကံဳတဲ့အခိုက္မွ ေအာ္ ငါေပ်ာ္ခဲ့ဘူးပါလားဆိုျပီး ျပန္လည္ ခံစားမိတာ...ဒါေပမဲ့
အဲအခ်ိန္မွာ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး... အဲလိုဆို နာက်င္မႈဆိုတာကေရာ...
နာက်င္မႈဆိုတာကလား... အမ္း အတိတ္တုန္းက နာက်င္စရာ ၾကံဳၾကံဳခ်င္းမွာလည္း
နာက်င္ခဲ့တယ္... ပစၥဳပၸန္မွာလည္း နာက်င္ဆဲပဲ.. အဲ အနာဂတ္ေရာက္သြားလုိ႔
ျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္းလည္း တစ္စိမ့္စိမ့္
နာက်င္ေနရဦးမွာပဲေလ...
ကိုေဇ
ျဖဴႏွင္းေဖြး ၏ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွရေသာ အေတြးတစ္စ
No comments:
Post a Comment